Augustus Edwin John
زیاده‌خواهی و خودشیفتگیِ بانو کاساتی در میانِ اطرافیانش زبانزد بود. آگوستوس ادوین جان در طول دوستیِ سی‌وپنج ساله‌ای که باهم داشتند چهار بار قصد کرد که او را به تصویر بکشد.
این چهره‌نگاره که در اصل تمام‌قد بود و توسّطِ هنرمند بریده شد، بانو کاساتی را با لباسِ خوابی ابریشمی به تصویر می‌کشد که به زیبایی در اطرافِ بازوهای باریک و رنگ‌پریده و نیم‌تنۀ او شناور است. در حالی که به شکلی تحریک‌آمیز دستِ چپش را روی باسنش می‌کشد، می‌چرخد تا بیننده را برانداز کند؛ لبهای مرطوب و چشمانِ درشتِ سرمه‌کشیده‌اش در زیرِ انبوهِ موهای فرفری و رنگی‌اش می‌درخشند. پس‌زمینۀ ناواضحِ کوهستانی و لبخندِ این زن به تابلوی مونالیزای لئوناردو داوینچی اشاره دارد؛ هرچند که بانو کاساتی بیشتر اغواکننده است تا مرموز. از آنجا که معمولاً در مهمانی‌های ویژۀ لباس‌های تجمّلی، شخصیت‌های عجیب‌وغریب و تاریخی را به یادمی‌آورد، بانو کاساتی زنی خوشنام نبود. از او 125 چهره‌نگارۀ شناخته‌شده باقی‌مانده و در بیشترِ آنها با ظاهری متفاوت دیده می‌شود.