خانمی با بادبزن

خانمی با بادبزن، یکی از نقاشی‌هایی است که کلیمت دقیقا در سال‌های پایانی عمرش، پیش از مرگش در سال ۱۹۱۸ م. خلق کرد‌‌. این اثر را می‌توان به عنوان تحقق بینش هنری تکامل یافته‌اش به شمار آورد. این نقاشی الگوهای رنگارنگ و سوژه‌های ژاپنی را با عشق کلیمت به پیکرهای زن درمی‌آمیزد. 

در این نقاشی، زن جوانی را می‌بینیم که درحالیکه مقابل ما ایستاده‌ و از گوشه‌ی‌ چشم به دوردست سمت چپ ما خیره‌ شده‌، به فکر فرو رفته‌ است. پسزمینه‌ی مسطح زرد این اثر، یادآور دوره‌ی نقاشی‌های طلایی کلیمت مانند بوسه است و در عین حال، بُعدیت هموار چاپ‌نقش‌های ژاپنی و پروسلین‌های چینی را به خاطرمان می‌آورد. در اینجا ققنوس نمادین (یا فنگوآنگ، نماد وقار و پاکدامنی در اسطوره‌شناسی چینی) را با بال‌های شگفت‌انگیز زمردین می‌یابیم‌. در طرف مقابل ققنوس، در سمت راست بوم، دُرنای پا بلندی ایستاده‌ و سینه‌اش با پرهای خیره‌کننده‌ی لاجوردی را باد داده‌است. دُرنا نماد خرد و جاودانگی است. در تمام صفحه، هوای ساختگی با بمب‌های روشن از نیلوفرهای آبی صورتی منفجر می‌شود که حاکی از تغییرناپذیری زیبایی است.