پل بروکلین

هر کسی که عاشق چشم انداز شهر نیویورک باشد، پل بروکلین به نظرش از معروف‌ترین و خیره‌کننده‌ترین مناظر آن  است.  این پل که منطقه منهتن و بروکلین را به هم وصل می کند، در سال ۱۸۸۳ احداث و شانزده سال پس از آن به موضوع نقاشی پل بروکلین برای هنری وارد رنجر شد.

هنری وارد رنجر (۱۹۱۶-۱۸۵۸م) بزرگ‌شده‌ی غرب نیویورک بود، جایی که والدین حمایتگرش او را تشویق کردند تا استعداد هنری خود را دنبال کند. هنری پس از دانشگاه به پاریس سفر کرد و بعد از آن زمانی را در هلند سپری کرد، جایی که در آنجا بسیار تحت تاثیر مکتب لاهه قرار گرفت. در همین جا بود که رنجر مهارتش در کشیدن منظره  را بسیار تقویت کرد و درخشش فراوان در نقاشی تبهر یافت، چیزی که نقاشی‌های او با آن معروف‌شدند. این هنرمند از اعضای مکتب نقاشی تونال بود، مکتبی که در آن مناظر را با فضای رنگی یکدست یا مه‌آلود به تصویر می کشیدند تا رنگ مایه‌های نقاشی را بیشتر نشان‌دهند. رنجر و پیروان او لایه هایی از صیقل قهوه ای طلایی در پایان نقاشی اضافه می کردند تا این جلوه را ایجاد‌کنند. 

پل بروکلین (۱۸۹۹م) بهره‌گیری رنجر از تونالیسم با استفاده از رنگ، ضربه‌قلمها و لایه‌های رزین را نشان‌می‌دهد که به نقاشی جلوه‌ای آرام‌ و درخشان می‌بخشد و بر حال و هوا و سایه تاکید بیشتری می‌کند. در این نقاشی، پل بروکلین بخشی از این منظره می‌شود و آسمان، توجه اصلی را به خود جلب‌می‌کند، آسماني که با وسعت و اجزاي پر حس خود بر فراز هرج و مرج فضاي شهري زيرينش جان مي‌گيرد. رنجر ساکن نيويورک شد و عاشق اين بود که مناظري را به تصوير بکشد که انرژي ذاتی شهر مورد علاقه اش را نشان مي‌دهد. او همچنين رهبر گروه هنرمندان اولد لايم در کانکتيکات بود و قادر به کشيدن مناظر زيبايي از فضاي روستايي ييلاقات اولد لايم بود، چيزي که به او اين امکان را مي‌داد  تا هم دنياي زندگي شهري و هم روستايي را به بهترين شکل به تصوير بکشد.

رنجر نه تنها در نقاشي منظره با استعداد بود، بلکه  تاجر موفقي هم بود و حدود ۴۰۰۰۰۰ دلار به جايي وقف‌کرد که به موزه‌ي هنر اسميتسونيان تبدیل شد.