زن در فضای داخلی

نقاشی امروز ما به لطف کتابخانه هانتینگتون تقدیم حضورتان می‌شود. فراموش نکنید که از مجموعه‌­ی بی­‌نظیرشان دیدن فرمایید.

از سال ۱۸۹۷ الی ۱۹۰۴، آلفرد ماورر مطالعات و آثاری، به ترتیب، در زمنیه­­‌ی پیکره­‌های باوقار و منظره­‌های دلربای زندگی شهرنشینی منتشر کرد. همانند بسیاری از دیگر نقاشی­‌هایش از پیکره­‌ها، زن در فضای داخلی، زنی تنها را در لباسی حجیم و پرجزئیات به تصویر می‌­کشد. او در مقابل پس زمینه­ی ساده­ی دیواری که فقط با یک قاب کوچک گرد و گوشه‌­ی قابی دیگر تزئین شده، قرار دارد. این نقاشی، نشان دهنده علاقه ماورر به جیمز آبوت مک‌نیل ویسلراز و نحوه‌­ی استفاده او از پالت­های رنگی هماهنگ و چیدن هنرمندانه فرم­هایش در کنار یکدیگر است. مطالعات شاعرانه و خاطره‌انگیز هر دو هنرمند، کمتر به هویت سوژه­ مربوط می‌شود و بیشتر در مورد ماهیت خود نقاشیست. هنرمندانی که تحت تاثیرِ رنگبندی­‌های تجربی و هارمونی­های ویستلر قرار گرفته‌اند شامل نام‌هایی از جمله ماورر، فردریک فریسکه و جولیان آلدن ویر می‌شوند. آن‌ها پیکره‌­ی انسانی را مانند طبیعت بی‌­جان در نظر می‌­گرفتند: به‌عنوان منبعی از اشکال، رنگ‌ها و بافت‌هایی که ترکیب‌بندی را تشکیل می‌دادند.