ژو کِرو، که تاریخ تولد و مرگ او نامشخص است، از اسم گانگ استفاده میکرد و بومیِ سانگژیانگِ امروزی در شانگهای بود. او هنر بافتن ابریشمِ پردهنگاری را در کودکی آموخت و تجربههای فراوانی را در ترکیب نخهای مختلف رنگین و سوزندوزی به دست آورده بود، که او را به هنرمندی مشهور در پردهنگاری دودمان سونگ جنوبی (۱۱۲۷-۱۲۷۹) تبدیل کرده بود.
در مقابل پسزمینهی قهوهای روشن این اثر، یک شاخه گل صدتومانی با شکوفهها و غنچههایی بافته شده است. یک زاغی بر روی شاخه نشسته و متوجه حشرهای کوچک شده و به آن خیره شده که بر لبهی برگی قرار گرفته است. این پرنده به نظر میرسد که هر لحظه ممکن است پرواز کند و به حشره یورش ببرد. این صحنهی زیبایی همچنین لحظهای پرتنش در جهان طبیعی است که استادانه با سوزندوزی ظریف به شکل صحنهای فشرده به وجود آمده است. رشتهها همچنین برابر هستند، که حجم را تقویت میکنند و به موتیفها حالتی براق میدهند.
زیباست، نه؟ این اثر توسط زنی هنرمند در قرن ۱۲ یا ۱۳ نقاشی شده، بینظیر است!!
پ.ن: میدانستید که گلها پیامهای پنهانی به همراه دارند؟ دربارهی زبان گلها اینجا بخوانید.