موندریان و دوشان

بوریس بوچان این اثر بازیگوشانه را در سال 1975 به عنوان تک‌اثری از مجموعه‌ی «واکنش‌های هنرمندانه‌ی خودجوش» خلق نمود، اما اثر مذکور در حقیقت به بازنگری اساسِ هنرهای بصری، بافتار، معانی و دستاوردهای آن را می‌پردازد. بوچان از طریق انتخاب و به‌کارگیری آزادانه‌ی نام هنرمندانی از دوره‌ی معاصر و قدیمی‌ترِ تاریخ هنر، آن‌ها را در بستر یک نمایشگاه معمولِ زودگذر جای می‌دهد و پازل‌ هنر را با الحاق یک «راهنمای کاربر» مختصر به آن‌ها بازچینی می‌کند. 

بوچان با انتخاب اشیای روزمره (صفحه شطرنج و مهره‌ها) تمایل خود را به استراتژی رد شاخص‌های زیباشناسی نشان می‌دهد، و در همین اثنا با به‌کارگیری زمینه‌های رنگیِ موندریانیْ عناصر نئوپلاستیسیستی ریتم، فضامندیِ انتزاعی و ادراک حرکت در اشیاء را بدعت‌گذاری می‌کند. اثر در عین حال که درمورد یک سبک انتقادیِ تحریک‌کننده و تضعیف مواضع هنری قاطع دوره‌ی آوانگارد است، درباره‌ی یک بازخوانی تحلیلی از روند تألیفیِ دیگران هم هست که وجه مشخصه‌ای از شوخ‌طبعیِ بوچانی دارد. 

بخش اعظم کار بوچان به طراحی پوستر اختصاص داده شده است که او آن‌ها را از ابتدای کارش در میانه‌ی دهه‌ی 1960، با استفاده از ارجاعاتی به فرهنگ عامه، زندگی روزمره و بسیاری سبک‌های هنریِ تاریخی طراحی نمود. او روش منحصربه‌فردی را در رسانه‌ی پوستر یافت که با آن به بازبینی روابط و مرزهای بین استقلال هنری و بستر اجتماعی، هنرهای بصری و قوانین دیزاین پرداخت؛ این امر به نسل‌های پیشِ رو نشان می‌داد که لازم است این حدومرزها پیوسته جابه‌جا شوند. 

برای اطلاعات بیشتر درمورد دوشان— که هنرش بر بوچان تاثیر گذاشت— چهار «حاضرآماده»‌ی مارسل دوشان که باید بشناسید را در مجله‌ی دیلی آرت بخوان. @DailyArtMag !