خدمتکار کلئوپاترا

تئودور شاسریو (1819-1856) نقاش برجسته ی قرن نوزدهم بود. او شاگرد انگر بود، کسی که او را "ناپلئون دنیای نقاشی" می نامید. او بیشتر برای صحنه های اساطیری و مذهبی و همچنین به خاطر تصاویر شرق شناسانه اش به سبک دلاکروا، که از سفرش به الجزایر الهام گرفته شده، شهرت دارد. در جستجوی شهرت و شناخته شدن، شاسریو هنگامی که به سختی هفده سال داشت در اولین گردهمایی هنری شرکت کرد.

خدمتکار کلئوپاترا برای سال 1845 است. این اثر بخشی از یک ترکیب بندی بزرگتر به نام مرگ کلئوپاترا است. این نقاشی در گردهمایی همان سال رد شد، که باعث شد شاسریو بخشی از اثر را نابود کند ولی خوشبختانه این قسمت از اثر خدمتکار باقی ماند. این قطعه نقش خدمتکار در این تراژدی را برجسته می کند در حالی که معمولا تمرکز روی کلئوپاترا است. شاسریو به دنیای تئاتر نزدیک بود، و تاثیر آن را در ژست خدمتکار می توان دید. حالتی که او دست خود را به نشانه ی غم و اندوه و یا ترس به دهان خود نزدیک می کند نشانه ای از رمانتیسم است که در اواخر این دوره توسط شاسریو پذیرفته شد.

لطفا به اشک در حال ریخته شدن از چشم خدمتکار توجه کنید که دلیلی بر استعداد هنرمند است. تئوفیل گوتیه این نقاشی را ستود و آن را به عنوان "نقاشی دیواری برگرفته از دیوارهای پمپئی" توصیف کرد. تمام این اثر الهام گرفته از آنتونی و کلئوپاترا اثر ویلیام شکسپیر است.

-تونی گوپیل