Fatata te Miti (لب دریا)

گوگن Fatata te miti  (لب دریا) را در اولین سفر خود به تاهیتی در سال 1892 کشید. این اثر نمونه‌ای است از معدود صحنه‌های بی‌پرده‌ی ژانر، که گوگن بلافاصله پس از برپایی استودیویش در یک کلبه‌ی بومی خیزرانی در پاپیاری، واقع در ماتائیا، نقاشی کرد. با وجود این، چنان که نانسی مول متیوز، بیوگرافی‌نگار گوگن اشاره می‌کند، این اثر بازنمایی آن چه گوگن واقعا به چشم دیده نیست؛ نقاشی‌ها امور کسالت‌بار و معمولی را به چشم‌اندازی غریب از زندگی در جزیره تبدیل می‌کنند.

این نقاشی دو زن اهل تاهیتی را از پشت به تصویر می‌کشد که به دریا می‌پرند. یک ماهیگیر در پس‌زمینه دیده می‌شود که با نیزه‌ای مشغول ماهیگیری است. این تابلو دیدگاه رمانتیک اهالی تاهیتی را متجلی می‌سازد که توسط پی‌یر لوتی در Le Mariage de Loti معروف شد. لوتی در این رمان مشغله‌های عروس تاهیتیایی‌اش را به‌شدت ساده توصیف نموده: «خیالبافی، حمام کردن، بیش از هرچیز حمام کردن». زنان این نقاشی در حالی که لُنگ‌هایشان را باز می‌کنند و ظاهرا از حضور ماهیگیر در نزدیکی‌شان معذب نیستند، به صورت عریان حمام می‌کنند. این تصویری از بهشت استوایی خالی از سکنه‌ای است که گوگن در امید یافتنش بود، هرچند که در عالم واقع استعمارگرایی و مبلّغان مذهبی غربی چنان ارزش‌ها و مذاهب خود را به ساکنان این جزیره تحمیل کرده بودند که فرهنگ پولینزی دگرگون شده بود.

درون‌مایه‌ی ورجه‌وورجه کردن زنان زیبا در امواج، سنتی بود که در عصر طلایی دائما به دست هنرمندانی چون تیسیَن و کوربه تا دگا که خود معاصر گوگن بود، بازنمایی شده بود.

بیا در شبکه‌های اجتماعی ارتباطمون رو حفظ کنیم!

توییتر  @DailyArtApp

فیسبوک  @DailyArtApp

و اینستاگرام @dailyart_official

اون طرف می‌بینمت!