فواره، باغِ ویلا تورلونیا، فراسکاتی ایتالیا

جان سینگر سارجنت، آمریکایی مهاجر، به عنوان یکی از پرکارترین و پرمتقاضی‌ترین پرتره‌نگاران محافل سطح بالا، دنیایی چندملیتی را نقاشی می‌کرد که خود با  فراست و سیاقی متبحرانه به آن تعلق داشت. سارجنت که والدینی آمریکایی داشت، دوران جوانی‌اش را در پاریس گذراند و در میانه‌ی دهه‌ی 1880 به لندن نقل‌ مکان کرد. این هنرمند متناوبا در سفر بود، و در همین مسافرت‌ها بود که نقاشی en plein air یا فضای باز را به‌طور گسترده آزمود. 

این پرتره‌ی دونفره‌ی جذاب که در باغی آفتابی در شهر فراسکاتی ایتالیای مرکزی نقاشی شده، دوستان همکار سارجنت را به نام‌های ویلفرید و جِین اِمِت دوگلن به تصویر می‌کشد. این تابلو مملو از نور است، و پوشش خیره‌کننده‌ی ایمپاستوی ضخیم و اثر قلم تردستانه‌ای را می‌نمایاند که مشخصه‌ی کار سارجنت است. جین در نامه‌ای به خواهرش لیدیا این اثر را «سرگرم‌کننده‌ترین تصویر و به طرز مضحکی بامزه» توصیف کرد. او در ادامه نوشت: «من سرتاپا سفیدپوشم و یک لباس کار سفید به تن دارم، تور آبی کمرنگی هم دور کلاهم را پوشانده است. بیشتر به یک دلقک می‌مانم، اما اندکی نگرانی نیز در چهره‌ام خوانده می‌شود؛  همانطور که به قول سارجنت هر نقاشی که ذره‌ای شعور داشته باشد باید چنین باشد. ویلفرید آستین‌کوتاه پوشیده و تنبل و بی‌مصرف می‌نماید، و سرهایمان در مقابل جلوه‌گرترین نقطه‌ی فواره قرار دارد».