قایق کوچک

امیل فریانت حرفه ی هنری اش را از سن بسیار کمی آغاز کرد و با سبک خاص خود در طبیعت گرایی به شهرت رسید که بعدها نشان از نمادگرایی(سمبولیسم) نهفته داشت. گفته می شد:" دست کم به نظر می رسد که فریانت همان اندازه که توانایی تبدیل شدن به هنرمندی بزرگ را دارد، در کارش نیز صادق است. مطمئن هستیم که فریانت به هنرش وفادار خواهد ماند، حتی زمانی که کارخانه داران ثروتمند به مکان های مقدس نفوذ کرده اند و با به ثروت رسیدن در مدت زمان کوتاه و یادگیری سطحی برای جوانان تبدیل به نمونه ی نامناسبی شده اند." (لکول د نانسی: نقاشی هنر نو، پاریس: انتشارات ریونیون موزه ملی، 1999، ص. 130) مقبولیت اجتماعی فریانت می توانست به مدارج بسیار بالایی برسد اما او برخلاف تحسین همیشگی، به دنبال راه های جدید برای ارائه و استفاده ی متفاوت از رسانه ها برای ترویج آثارش، خارج از سیستم سالن (نمایشگاه رسمی تحت سرپرستی دولت فرانسه) بود.

حدودا در اواخر قرن نوزدهم درون مایه ی آثار فریانت بسیار الهام بخش شد. قایق کوچک، نمایی ایده آل از زوج جوانی است که هنگام وزش نسیم لطیف رویایی در بادبان ها، زیر صخره قایقرانی می کنند. این زوج لباس سفید یک دست بر تن دارند و به طور جالب توجهی زن در سکان قایق نشسته و مرد به رانش تکیه داده است.