زن جوان و پسر کوچکش

این زن باشکوه یک نجیب‌زاده است، و بسیار محتمل است که از اعضای دربار کوزیمو ای دِ مِدیچی، دوک فلورانس در میانه‌ی قرن شانزدهم باشد. جامه‌های پر زرق‌وبرق و فاخر از او یک آریستوکرات ساخته است. او به طرزی محکم و با وجناتی کنترل‌شده ایستاده که وجه مشخصه‌ی پرتره‌های درباریانِ مدیچی است. برونتسینو پرتره‌نگار اصلی دربار بود، و آدم فکر می‌کند سبک نقاشی آراسته و آرمان‌گرایانه‌ی سرد شخصی او تا چه حد مطابق سلیقه‌ی مدل‌هایش است که دارای کمالی سفت‌وسخت و نخوتی عاری از احساس‌اند.

پسربچه‌ی بلوندی که در گوشه‌ی تابلو جا شده، تصمیمی ثانویه از سوی برونتسینو بود که برای یک رقابت نقاشی گرفته شد. تصاویر اشعه ایکس فاش نموده‌اند که در ابتدا این زن به تنهایی ایستاده بوده و دست راستش کاملا در جلوی لباسش قرار داشته است. برونتسینو نه تنها این کودک رنگ‌پریده را اضافه کرد بلکه پوشاک زن را نیز از نو ساخت: سربند او بزرگتر و پرجزییات‌تر شد؛ پف آستین‌هایش بیشتر شد ( تغییری که در قسمت‌های تیره‌تر خطوط کناره‌نما که روی پس‌زمینه‌ی سبز کشیده شده‌اند مشهود است)؛ دستکش‌ها اضافه شده‌اند، و احتمالا طرح‌های مواج بالاتنه‌ی لباس نیز چنین باشد.

دوشنبه به خیر!