در این نقاشی ما زن جوانی را می بینیم که نامه ای را پاره کرده سات(احتمالا نامه ای عاشقانه) و آن را به درون چریان آب پرتاب کرده است. صورت او درون دستانش دفن شده، و موهاش بدون غافلانه روی زانویش اویخته شده. بقیه نامه ها که هنوز نابود نشده اند، کنار او روی پاکتی قرار دارند که در آن یادگار کوچکی از معشوقه ی او به همراه دارد. به زودی او خود را در آب راکد می اندازد و مانند اوفلا، آواز می خواند گویی دارد غرق می شود.
فرانسیس دنبی یک نقاش ایرلندی در دوره ی رومانتیک است. دنبی در آغار سبک خلاقانه خود را وقتی آغاز کرد که پیکر مرکزی در گروهی از هنرمندان بود که به مدرسه بریستول آمده بودند تا شناخته شوند. دوره بیشترین موفقیت های او در دهه 1820 د لندن بود.