مَندریل

در اوایل قرن نوزدهم، کلکسیون عظیمی از موزه‌ی تاریخ طبیعی پاریس توسط ناتورالیست‌ها و طراحانی که در آنجا از زمان لوئی شانزدهم مشغول به کار بودند، به کار گرفته شد. از آنجایی که این موزه باغ‌های جانورشناسی خود را داشت، آنها می‌توانستند تحقیقات خود را در پاریس، بدون رفتن به سفرهای اکتشافی، پیش ببرند. کالبدشناسان اتین ژفروآ سنت-هیلر (۱۷۷۲ - ۱۸۴۴) و فردریک کوویِر (۱۷۷۳ - ۱۸۳۸) مشاهداتشان را، برای اطلس خود از پستانداران، آنجا انجام دادند. در این اثر چهار جلدی، آنها توضیحات دقیق، و اغلب دو صفحه‌ای خود را از انواع گونه‌های جانوری فراهم آوردند. هر کدام از این توضیحات به همراه یک لیتوگرافی رنگی بود که بر اساس طراحی‌های ژان-شارل ورنر (۱۷۶۹ - ۱۸۵۶) تولید می‌شد. این تصاویر از حیوانات معمولا نیم‌رخ آنها را در ژستی ثابت نشان می‌داد، مطابق با سنت طراحی‌های فرانسوی جانورشناسی، که به حالت نمایشگاه‌های موزه بود.

چارلز داروین اظهار داشت که هیچ پستاندار دیگری به رنگارنگی مندریل نیست. گزینش جنسی بسیار قوی منجر به دودیسی جنسی شدیدا قابل توجهی در طول تکامل این گونه شد؛ تنها نرها پوزه‌ و باسن‌های آبی و قرمز روشن و یال کامل دارند.

این لیتوگرافی را می‌توانید تا ۱۴ آگوست ۲۰۲۱ در نمایشگاه گیاهان و جانوران: اطلس‌های تاریخ طبیعی در زمان لینه در موزه‌ی قصر ژان سوم  در ویلانوو، ورشو، ببینید.

پ.ن: در اینجا می‌توانید درباره‌ی هنر طراحی‌های گیاه‌شناسی بیشتر بخوانید!