شمول زیگیلبویم

شمول زیگیلبویم (1895-1943) فعال سیاسی متصل به حزب سوسیالیستِ بوند بود؛ پس از فوریه 1942، او یکی از اعضای شورا ملی دولت لهستان تبعید شده در لندن بود. او جهان را از بخت تراژیک یهودیان لهستانی تحت سلطه ی آلمان، مطلع کرد. به نشانه ای از اعتراض در برابر بی اعتنایی جهان به هولوکاست، وی در 12 مه 1943 خودکشی کرد. در نامه ای به رئیس جمهور وادیسواو راچیکیویتس و ژنرال ووادیسواف سیکورسکی، او نوشت:

(...) من نمی توانم ساکت باشم، یا زندگی کنم، هنگامی که آخرین بقایای مردم یهودی، که من نماینده ای از آنها هستم، در حال کشته شدن هستند. رفیقان من در گتوهای وارشو تفنگ به دست در آخرین تلاش قهرمانانه ای مرده اند. به من فرصتی که مانند آنها، به همراه آنها بمیرم، داده نشده. (...) از طریق مرگم، می خواهم عمیق ترین اعتراضم را دربرابر عمل های انجام نشده ی جهانی که در حال دیدن و اجازه دادن به نابودی یهودیان است، بیان کنم.  

فرد نشان داده شده، بر روی مرز میان مرگ و زندگی قرار گرفته است. پس زمینه ی تیره در تضاد شدیدی با صورت رنگ پریده ی مرد است. او در برابر میزان زجر کشیدنی که دیده است، ناتوان است، و در همان حال، آماده ی بزرگترین فداکاری اش است. پشت شمول زیگیلبویم، نور قرمزی نمایان است، که از گتو ی آتش گرفته ی وارشو می تابد. ویژگی های مرد درماندگی را نشان می دهند، اما عصبانیت نیز وجود دارد. این تجلی نزاع او با درماندگی، هشداری برای هم عصرانش نیز هست. مشکل بی اعتنایی به بخت کسانی که آزار دیده اند تا امروز باقی مانده است.

پرتره ی شمول زیگیلبویم برای نمایشگاه شمول زیگیلبویم نقاشی شده بود. من نمی توانم ساکت باشم، یا زندگی کنم در موسسه ی تاریخی یهودیان در وارشو از 11 مه تا 22 ژوئیه 2018 قرار گرفته است.

همگی عزیزان، همانگونه که قول داده بودیم – ما می خواهیم DailyArt را به زبان های دیگر ترجمه کنیم. اگر انگلیسی زبان اول شما نیست، ما دوست داریم نظر شما را درباره ی اینکه با چه زبان هایی کارمان را آغاز کنیم، بدانیم. پرسشنامه ی کوتاه ما اینجاست. از کمک های شما بسیار متشکریم! :))