شاهزاده ساوانت سینگ، حاکم ایالت شاهنشاهی کیشنگاره هند در قرن هجدهم بود. وی به خاطر موفقیت چشمگیر هنری نقاش بزرگ دربار، نیهال چند، به درستی اعتبار دارد.
در حالی که نیهال چند و دیگر نقاشان کیشنگاره از همتایان خود در پادشاهی همسایه مغول الهام گرفته اند، اما تفاوت های آشکاری در موضوعات، طرح لباسها، جزئیات معماری و الگوهای منظره نقاشی های آنها وجود دارد. علاوه بر این، یک موضوع هندوی فراگیر و اشتیاق و حرارت مذهبی در آثار کیشنگاره مشهود است.
شاهزاده (همچنین یک هنرمند با استعداد) طرح اولیه ای خشن از ویشنوپریا معشوقه خود را برای نیهال چند ترسیم کرد تا او این طرح را بکشد. ویشنوپریا زنی پر زرق و برق بود و به دلیل زیبایی و خوش استایل بودن بسیار مشهور بود. از او به عنوان "بنی ثانی" یاد شده است که به معنای "او که شیک پوش است" ترجمه شده است.
نیهال چند ویشنوپریه را به عنوان رادا، همسر الهی خدای هندو کریشنا تصور کرد. او به سبک کلاسیک کیشنگاره با ویژگی های تند و کشیده نشان داده شده است. حنا در کف دستهایش، ناخن های نقاشی شده، اوهانی حریر (یک پوشش سنتی) و جواهرات مجلل از طلا و مروارید، تصویری از زیبایی زنانه را تشکیل می دهند.
این نقاشی به نماد نقاشی مینیاتوری کیشنگاره تبدیل شد و حتی روی تمبر پستی یادبودی که دولت هند در سال 1973 صادر کرد، به نمایش درآمد.
- مایا تولا
پی نوشت. کارهای هنری خیره کننده بیشتری از سراسر جهان را می تونید در اینستاگرام مجله دیلی آرت ببینید!