ایدا روبینشتاین

این ماه بخصوص را با موزه ایالتی روسیه ادامه میدهیم. در هر یکشنبه این ماه، آثاری از مجموعه آنها را ارائه میکنیم. لذت ببرین! :)

والنتین سرووف تنها 45 سال عمر کرد، اما در سه دهه خلاقیت توانست آثار زیادی خلق کند، موفق شد استعداد خود را در جهات مختلف توسعه دهد، که برای بسیاری همین کافی خواهد بود. این هنرمند مدام در حال جستجو بود. از خود ناراضی بود، بر مدل خود در گذشته پیروز شد و یک خود جدید پیدا کرد، پیوسته پیش رفت و پیشرفت کرد، و برای لحظه ای در نقطه ای توقف نکرد. انگار او مقدر شده بود تا هنرمندی شود که عملاً گذار از هنر قدیمی به هنر جدید را رقم می زند. سرووف به عنوان نمونه نهایی هنر قدیمی، یک کلاسیک درست و جانشین کار معلمانش از جمله ایلیا رپین بزرگ بود. در عین حال او یک هنرمند قرن جدید نیز هست، استادی که چشم انداز گسترده ای را باز کرد.

پرتره ایدا روبینشتاین (1910 میلادی) اثری مطابق با تعاریف سبک جدید است. این بالرین با ژستی برهنه نمایش داده شده است. این به تنهایی هنرمند را وادار به جلوگیری از ارتباط با مدل واقعی می کند. سرووف ایدا روبینشتاین را ترسیم نکرده بود، بلکه خیال و تصوری از او را بوسیله مدل دیگر کشیده است. در همان زمان، او به دنبال ارتباطی بین اثر خلق شده از خیال و اثری با سوژه ای واقعی بود، که به طور کلی ویژگی مدرنیته است. خطوط خمیده از محیط و لبه ی سوژه مستقیماً بر روی بوم کشیده شده است. پالت رنگی تنها شامل سه رنگ آبی، سبز و قهوه ای لایت میشود، که هر کدام از آنها جدا هستند. هیچ چیزی فضایی که سوژه در آن قرار گرفته  را نشان نمی دهد-فضایی بدون رنگ، بدون ترکیب بندی یا کامپوزیشن، بدون پرسپکتیو. نقاشی به گونه ایست که بنظر می رسد که صاف شده یا روی بوم فشرده شده است. و تمام شارپنس و زیاده روی برای ترسیم مدل، احساس ضعف و بی دفاع بودن سوژه را ایجاد می کند.

پی نوشت: داستانی از ایدا روبنشتاین و رومین بروکس و دغدغه ها و مشکلات آنها با دوجنسگرا بودنشان در آغاز قرن بیستم را در اینجا بخوانید.