زمان

این تصویر در دوران سخت جنگ داخلی در قلمرو امپراطوریِ رو به سقوطِ روسیه خلق شده است. این اثر، حس آشفتگی و آشوبی که به سرعت شکل می‌گیرد را صریحاً منتقل می‌کند. چهرۀ زن، تمام اشیاء دیگر تصویر را به سمت خود می‌کشد: نقشی از انسان‌های درمانده، خانه‌ها، ریل قطار، تیرهای برق، و چرخ‌ها. همانطور که خود این هنرمند نوشت، این زن مسافر قطاری است که از ریل خارج شده و انسان‌دیسیِ کشوری است که به ورطه تباهی ‌می‌رود. صورت این زن، اما به طرز عجیبی، آرام و حتی بی تفاوت است و مبهوت فاجعۀ قریب الوقوعی است که گویا او را هیپنوتیزم کرده. چشم راست او مرکز تاریک این گرداب است که با رنگ‌های هشدار دهنده و روشن که چون خُرده‌های شکسته پراکنده شده اند هم‌مرز است. حرکت قطار فُرم‎‌ها و اشکال استاتیک را شکسته و به قطعات دیفُرمه و تغییر شکل یافته تبدیل می‌کند. (طبق اصول هنر سینتیک، در آینده، نقاشیِ بی حرکت و ناکامل با دوربین‌های دینامیک و کاملِ فیلم جایگزین می شود.)

این هنرمند قطعه‌ای از «ویریمیا» (به روسی: Vremya به معنی زمان)، یک روزنامۀ حقیقی را در این اثر به کار برده، و به این تابلو نیز همان نام را داده است. 

«دیوید بورلوک» تجربۀ سفر به ناشناخته، در مواجهه با مصیبت را داشته است. در زمستان سال 1918، او به طرز معجزه آسایی از مرگ در مسکو گریخت، و تمام سیبری را با قطار تا خاور دور پیمود. 

- Tatiana Adamenko

پ. ن. جنگ جهانی اول دنیا را تغییر داد و همچنین تأثیراتی بر هنر گذاشت. اطلاعات بیشتر در مورد آن را در اینجا بخوانید.