بوقلمون

امروزعید شکرگزاری است، پس این فرصت را از دست ندادیم تا کمی پشت سر بوقلمون‌ها حرف بزنیم. بوقلمون‌های اهلی -مثل این بوقلمونی که در تصویر امروز، برگرفته از «بوقلمون وحشی» یا Meleagris gallopavo می‌بینیم- گونه‌ای است که زیستگاهش فقط قارۀ آمریکاست. در قرن شانزدهم، تجار اسپانیایی تعدادی از آن‌ها را که توسط بومی‌های آمریکا اهلی شده بودند به اروپا و آسیا آوردند. گفته می‌شود از آنجایی که این پرنده از طریق ترکیه وارد اروپا شد، نامش را «turkey» گذاشتند. در قاره‌ای که غذاهای درجه یک را لک‌لک و ماهیخوار و هوبره تشکیل می‌دادند، غذایی پرگوشت و آبدار مثل بوقلمون بسیار به مزاجشان خوش می‌آمد.

 بعدا وقتی که مهاجران انگلیسی به آمریکا رسیدند، از دیدن همان پرنده‌ها درحالی که آزاد و رها می‌گشتند حیرت‌زده شدند. این پرنده‌ها به‌خاطر غذاهای طبیعی‌ای که می‌خوردند -مثل: شاه‌بلوط، میوۀ راش، گردو و دیگر مغزیجات بومی- بسیار لذیذ و خوشمزه بودند. این احتمالا یکی از دلایلی بود که باعث شد بن فرانکلین بخواهد بوقلمون نماد ملی ایالات متحده باشد: این یک پرندۀ زیبا و به‌شدت آمریکایی است که طعم فوق‌العاده‌ای دارد و  مزایای اقتصادی بی‌شماری برای استعمارگران داشته است.»

پ.ن: تمام آنچه می‌خواهید دربارۀ فرایند آماده‌سازی بوقلمون عید شکرگزاری بدانید را به‌طور کامل و با عکس و نقاشی می‌توانید اینجا پیدا کنید! پس عید شکرگزاری مبارک! همچنین یادتان نرود فردا هم به دیلی‌آرت سر بزنید که برنامه‌های ویژه‌ای برای جمعۀ سیاه داریم. :)