جورجونه
این ماه ویژه را با موزۀ هنری سن‌دیگو ادامه می دهیم، پس لذت ببرید!
شاهکار اصلی مجموعه نقاشی‌های ایتالیایی موزه هنری سن دیگو، پرترۀ یک مرد (که اغلب با عنوان Terris Portrait بر اساس نام مالک قبلی آن شناخته می شود) اثر «جورجونه» ، به راستی یکی از مهم‌ترین پرتره‌های دوره رنسانس در آمریکا است. این کار درست همان چیزی است که جورجو وازاری، نقاش ایتالیایی، آن را «روش مدرن» می‌نامید، که در آن جورجونه به دنبال نقاشی از «چیزهای زنده و طبیعی» بود. در تضاد قابل توجهی با سطوح مجسمه‌ای نقاشی‌های قرن 15، ضرب قلم‌های جورجونه فاقد جزئیات دقیق هستند اما از لحاظ قابلیت نمایش گرمی پوست و گوشت و یا نرمی مو برتری دارند. این ترکیب‌بندی با فاصلۀ اندکی در نزدیکی سر مُدل بریده شده و تنظیمات و طراحی صحنه که اغلب برای جذابیت نقاشی‌های پرتره استفاده می‌شوند، در اینجا غایب هستند. با این وجود، نگاه مرد که به سمت بیننده چرخیده، و حالت گنگ چهرۀ او این اثر را کاملا جذاب و زنده جلوه می دهد. به نظر می‌رسد که حال و هوای محزون چهرۀ او در اثر تنالیتۀ تاریک کار تشدید شده، ولی بررسی‌های فنی نشان داده‌اند که ژاکت او، که اکنون سیاه است، در ابتدا با رنگ های آبی و قرمز نقاشی شده که با گذر زمان تیره شده است. یعنی، این مرد ظاهراً جدی، در اصل با لباس پُرطمطراق بنفش دیده شده بوده است.
پ.ن. در اینجا تمام چیزهایی که در مورد جورجونه باید بدانید هست (حتی اگر اصلاً ندانید که او چه کسی بوده است!)