Edgar Degas
امروز این مجسمه‌ی افسانه‌ای را باتشکر از موزه‌ی اشتدل نمایش می‌دهیم، جایی که امروزه باید برای دیدن اولین نمایشگاه اصلی امپرسیونیست بروید تا پاسخ خود از ویژگی های نقاشی امپرسیونیستی از جمله نور، رنگ، حرکت و حتی زودگذر بودن را که در مجسمه سازی نیز تعریف شده، بیابید. با‌وجوداینکه، این بیماری همه‌گیر شده، ما خوشحالیم که می‌توانیم این شاهکار را به صورت آنلاین نشان دهیم.
این رقصنده‌ی کوچک چهارده ساله‌ی دگا (از یک مجموعه‌ی خصوصی اروپایی)، در ششمین نمایشگاه امپرسیونیستی در سال 1881نمایش داده شد، هنگامیکه منتقد، ژول کالرتی، برای اولین بار اصلاح مجسمه ساز امپرسیونیستی را معرفی کرد. با به تصویر درآوردن دانش‌آموز جوان رقص باله، دگا موضوعی را انتخاب کرد که به قسمت تاریک تجارت سرگرمی پاریسی مرتبط است: در آن زمان، حضار پرتره‌ی بالرین جوان را به سوژه‌ی فاحشگی ربط دادند. هنرمند با استفاده از اشیای نامتداول در هنر آن روزگار، بر نوآوری این اثر تاکیدکرده‌است. او ابتدا این فیگور را از موم خلق کرد که مدرن و نامتعارف بود و بعد از آن از مرمر و برنز نیز استفاده کرد. این کار بدین شکل، مثالی از نمونه‌ی نخستین شیوه‌ی مجسمه سازی جدیدی است که به دنبال عکس العمل نشان دادن به موقعیت های جامعه‌ی در حال تغییر از پایه، با مصالح جدید است.
بعد از مرگ وی در سال 1917، وارثان او تعداد زیادی از فیگورهای مومی پیداشده در استودیوی او را به عنوان مصالح با‌دوامی که در قالب برنز درچاپها‌ی محدودی قرار گرفته، تعبیر کردند. این مجسمه ها ارتباط مستقیمی با نقش‌مایه های محبوب دگا طی فعالیت هنریش داشتند: رقصندگان، آب تنی‌کنندگان، خلوتگاه ها، اسب‌ها و سوارکاران. برای هنرمند، اینها بخشی از پروسه‌ی کارهنری بودند. او از بیان ها و حرکات گوناگونی در مطالعات دوبعدی و سه‌بعدی استفاده کرد و از اثر متقابل بین آنها سود برد.
پ.ن: زیباترین بالرین های ادگار دگا را اینجا ببینید.