زمینهی کارهای ماج تِنِنت بیشتر آدمهای ناشناس یا موجودات اسطورهای است: عروسِ غرق در گل، نوازندهها در حال نواختن سازهای خود یا بانویی زیبا در میان گردش در خیابانهای آفتابی. با این حال دیدِ متفاوت او از شخصیتهای هاوایی نه تنها الهام گرفته از مردم عادی در شهر هُنولولو، بلکه همچنین تاثیر گرفته از زنان بزرگ خاندان و ملکههای تاریخی این سرزمین میباشد. با کمک این زنان بود که قبیلههای این جزیرهها با هم همبسته شدند و پادشاهی یگانهای تشکیل دادند که مورد قبول جامعهی جهانی قرار گرفت.
در این نقاشی تیره رنگ، تِنِنت دو دستفروش لای [گردنبندهای محلی هاوایی از گل] را به تصویر میکشد که در حال بافتن شکوفههای استوایی در گردنبندهای محلی هستند که تا امروز هم نمادی از این سرزمین میباشد. گویی این دو در دنیایی دیگر، آمیخته با رنگها و خطها از هر سو، و فارغ از حوادث سیاسی و اجتماعی هاوایی مشغول آفرینش هنر خود هستند. سوزان ییم، منتقد هنری نیویورک تایمز، در نوشتهای در سال ۱۹۶۶ با ستایش این اثر از شخصیتهای درون آن با عنوان موضوع معمول کارهای تِنِنت، زنهای بومی، یاد میکند که با چشمانی سنگین، لبهایی ضخیم و دستهایی بزرگ و به همان سان ظریف به تصویر آمدهاند. به نظر او این ویژگیهای بارزِ دوشیزهای ایدهآل از منطقهی پولینِزی میباشند. برخلاف دخترهای پر زرق و برقی که در عکسهای تبلیغاتی گردشگران را به وسوسه میاندازند، این دو زن در تعادل نسبی بین پویایی فیزیکی و آرامش روحی به نظر میرسند. زنان هاوایی بیشتر زورمند و فروتن، سپاسگزار و قدرشناس و غرق در فرهنگ و سنت هستند، درست همین سان که ماج تننت آنها را به تصویر کشیده است.
این تابلو در کنار بسیاری از کارهای دیگر تننت در اندازهی بزرگ در سری نمایشگاههای او در اروپا و آمریکا در سال ۱۹۳۷ به نمایش درآمد که شهرت فراوانیبرای او به بار آورد. کارهای به جا مانده از او بی شک مهمترین اثرهای هنری هاوایی در قرن بیستم میلادی میباشند.
این نقاشی با لطف مرکز هنری ایزاکس به شما تقدیم میگردد.
پ. ن این تابلو منو به فکر سفر به جزیرههای استوایی میندازه، که این هنرمند ازشون نقاشیهای زیادی کشیده و میتونید اینجا از مکانهای مورد علاقهی ماج دیدن کنید.