زن چنگ نواز

همان‌طور که حدس زده‌ای دیلی‌آرت این ماه مختص زنان هنرمند است. امروز هم مستثنی نیست :) از ماهِ تاریخِ زنان ما لذت ببر!

الیزابت نورس از آکادمی هنر سین‌سیناتی فارغ‌التحصیل شد و سپس در پاریس مستقر گشت. او در سال 1895 گامی مطمئن در پذیرفتن دعوت پیوستن به انجمن ملی هنرهای زیبا، سازمان هنرمندان پیشرو، برداشت. آن‌ها که از محافظه‌کاری و سیستم داوریِ ریشه‌دار نمایشگاه سالن رسمی دولتی ناراضی بودند، نیو سالن (New Salon) را به عنوان جایگزین آن تاسیس کردند؛ جایی که نورس مرتباً در آن نمایشگاه برپا می‌کرد.

کار نورس مشابه آثار هنرمندان تبعیدیِ پیش از جنگ جهانی اول است، اما جنبه‌های مشخصی از آن بی‌نظیر هستند. وی به همراه مری کاسات و سِسیلیا بو از معدود نقاشان زنی بود که توانست برای کار خود اعتبار بین‌المللی دست و پا کند، و همانند آن‌ها با موانعی روبرو شد که سر راه یک مرد هنرمند قرار نمی‌گرفت. او باید ابتدا حرفه‌ای بودن خود را ثابت می‌کرد، چرا که اکثر زنان نقاش هرچقدر هم که با استعداد بودند به عنوان نقاشان یکشنبه‌ای در نظر گرفته می‌شدند که در نهایت یا ازدواج می‌کردند یا معلم می‌شدند و از تولید یک اثرِ کامل عاجر می‌ماندند. او برای به دست آوردن اعتبار باید توسط داوران سالن‌ها و نمایشگاه‌های بین‌المللی که همگی مرد بودند به رسمیت شناخته می‌شد؛ همچنین برای جلب نظر مثبت منتقدان هنر که آن‌ها هم عموماً مرد بودند. وی به عنوان یک بانوی ویکتوریایی نمی‌توانست حرفه‌اش را به آسانی به وسیله‌ی شکل دادن روابط دوستانه در چنین گروه‌هایی پیش ببرد، چیزی که برای یک مردْ شدنی بود؛ مراودات اجتماعی مرسوم در کافه که بخشی از زندگی هنری پاریس در دوره‌ی او بود برایش ناممکن بود. خانواده‌اش همواره برای جبران این نابسامانی‌ها کنارش بودند تا کاملا حمایتش کنند و همچنین از پشتیبانی شبکه‌ی گسترده‌ای از زنانی برخوردار بود که دوستش بودند، کارش را تحسین و تبلیغ می‌کردند و آثارش را می‌خریدند.

برای این که بیشتر در مورد این زن هنرمند فوق‌العاده بدانی، مقاله‌ی الیزابت نورس: "ممتازترین زن هنرمند بی چون‌ و چرای آمریکا" را در @DailyArtMag بخوان.