Yun Shou-p'ing
یون شو پینگ در خانواده‌ای سطح پایین رشد کرد که این مسئله مانع حضور وی (به عنوان یک دانش آموز با استعداد) در امتحانات دفاتر اداری شد. با این وجود، او خود را وقف مطالعه کرد و حتی در سن هشت سالگی با سرودن شعر شکوفه‌های نیلوفر، بزرگان را متعجب ساخت. اشعارش بداهه، آثار خوشنویسی او با روح همچون آثار چو سو لیانگ (۵۹۶–۶۵۸)، و نقاشی‌هایش سرزنده بودند. در نتیجه، هنرمندان هم عصرش از دستاوردهای او در هنر را با عنوان "سه کمال" تعریف می‌کردند.
یون در دوران کودکی تبحر خاصی در منظره‌پردازی، به ویژه در سبک کهن داشت. گفته می‌شود که وقتی وی با استاد منظره‌پردازی، وانگ هوی (۱۷۱۷-۱۶۳۲) ملاقات کرد، در وصف دستاوردهای والای وانگ، اینگونه سخن راند: "در این هنر، دانش و استعداد شما فراتر از همه‌ی هنرمندان است. هر چقدر تلاش کنم، فقط می‌توانم جایگاه دوم را بدست آورم." یون پس از آن منظره‌نگاری را رها کرد و به مطالعه نقاشی از گل‌ها، بامبو با جوهر تک رنگ، حیوانات و حشرات پرداخت. این موضوعات را با سبک‌های باستانی و مدرن مطالعه کرد، به ویژه در سبک "boneless" با تکنیک جوهر و کالرواش، برگرفته از سبک "هسو چونگ سسو" (قرن یازدهم) پسر نقاش معروف گل‌ها "هسو هسی"، مهارت یافت. بدین ترتیب یون به خاطر سبک خاص آثارش به شهرت رسید که به مکتب Ch'ang-chou معروف بود.
این اثر دومین برگ از آلبوم گل‌ها و مناظریست که شامل نقاشی‌های وانگ هوی نیز می‌باشد. در این اثر خاص، سه گل پیونی وجود دارد که با توجه به رنگ و موقعیت‌شان از هم متمایز شده‌اند. گل پیونی پادشاه گل‌ها در چین محسوب می‌شود که نمادی از ثروت و شکوفایی است. گل قهوه‌ای مایل به ارغوانی در میان برگ‌ها پنهان شده، گل قرمز تیره به سمت بالا و گل سفید در پشت اثر گسترش یافته است. نقاشان معمولاً از ترس جلف شدن اثر از بکار بردن رنگ‌های قرمز و سبز پرهیز می‌کردند. با این حال یون شو پینگ توانسته در این اثر تعادل و هماهنگی ایجاد کند و به یک پالت رنگی زیبا در به تصویر کشیدن شکوه گیاهان دست یابد و مهارت استثنایی خود را در به کاربردن ماهرانه رنگ‌ها ثابت کند.
زیبا نیست؟
پی‌نوشت: در این‌جا یک گلچین عالی از زیباترین گل‌ها در تاریخ هنر وجود دارد، من که عاشقش هستم! 3>