رافائل سانتی
ماه ویژه‌مان با آلته پیناکوتک در مونیخ را با این اثر زیبا از رافائل ادامه می‌دهیم. لذت ببرید!
در اوایل قرن شانزدهم میلادی در فلورانس، رافائل جوان با این نقاشی مذهبی در ابعاد بزرگ با لئوناردو و میکل‌آنژ رقابت می‌کرد. شخصیت‌های این خانواده‌ی مقدس در ترکیب‌بندی هرمی‌شکل دقیقی قرار گرفته‌اند. نسبت خویشاوندی آن‌ها از درون مشخص است: در خطوط بصری و پیوند اشارتی [پیداست] که میان شخصیت‌ها رشد می‌یابد و به ترکیب‌بندی انسجام می‌بخشد. بررسی دقیق از رفتار انسانی، این تصویر را با وجود مشقت آشکار آن، عادی نشان می‌دهد.
استادان ایتالیایی رنسانس، قدیسانِ نقاشی‌های مذهبی‌شان را مقابل مناظر فراخ با چشم‌انداز شهری به تصویر می‌کشند. در انجام این کار، از نقاشی‌های هلندی قدیم سرمشق می‌گیرند که توجه بسیاری را به ویژه در فلورانس به خود جلب کرد. بنابراین رافائل معماری شمال آلپ را به تصویر می‌کشد که اتفاقا باعث می‌شود مکان رویدادهایی که در کشوری خارجی به تصویر کشیده شده‌اند، شناسایی شود.
یوسف مقدس (یوسف نجار) که در مرکز این تصویر ایستاده است، این ترکیب‌بندی هماهنگ از شخصیت‌ها را در ترکیب هرمی‌شکل‌اش کامل می‌کند. او از طریق گفت‌وگوی خود با الیصابات (الیزابت، همسر زکریا)، به طور آشکار در احساسات پیچیده‌ی مربوط به شخصیت‌های اصلی (عیسی مسیح و یحیی) گنجانده شده است. احتمال می‌رود که رافائل برای این ترکیب‌بندی تصویری از نقاشی‌های لئوناردو و میکل‌آنژ الهام گرفته باشد. به خصوص شباهتش به نقاشی میکل‌آنژ از خانواده‌ی مقدس در اثر دونی توندو مشهود است.
رافائل نقاشی‌اش که در فلورانس کشیده بود را با یادداشت "RAPHAEL . VRBINAS" بر یقه‌ی جامه‌ی مریم مقدس امضا کرده‌است. این شاگرد پروجینو، استاد اومبری، که اهل اوربینو از ناحیه‌ی مارکه بود، در کمال عزت نفس ثبت کرد که نقّاشی فلورانسی نیست. رافائل پیش از ادامه‌ی حرفه‌‌ی فوق‌العاده‌اش در رم تنها چهار سال، از سال ۱۵۰۴ تا ۱۵۰۸ میلادی، در مرکز هنری توسکانی کار کرد. احتمالا دومنیکو کانیجانی، بازرگان فلورانسی، این نقاشی را به مناسبت ازدواجش سفارش داده باشد. این اثر بعدا به مالکیت خانواده‌ی مدیچی درآمد.
در انجیل به دیدار عیسی مسیح و یوحنای معمدان (یحیی بن زکریا) در زمان کودکی هیچ اشاره‌ای نشده‌است. تصاویر بسیاری از این دیدار به شرح‌حال زندگی یحیی برمی‌گردد که در فلورانس به عنوان قدیس حامی بسیار مورد ستایش بود. عیسای نوزاد، طومار مکاشفه‌ی یوحنا را می‌قاپد: «بنگر، این برّه‌ی خداست.»
مرمتی که در سال ۱۹۸۳ انجام گرفت، دو گروه از فرشتگان را در بالای این تصویر آشکار کرد. در قرن هجدهم میلادی زمانی که این نقاشی متعلق به مجموعه‌ی یوهان ویلهلم ون فالت-نووبرگ، حاکم دوسلدروف بود، این فرشتگان کاملا با رنگ پوشانده شده بودند.
پ.ن. اینجا کلیک کنید تا بفهمید چرا رافائل به یکی از مهم‌ترین نقاشان تاریخ هنر تبدیل شد!
پ.ن۲. اگر به دنبال آثار بیشتری از دوره‌ی رنسانس هستید، لطفا به تقویم‌های کاغذی سال ۲۰۲۲ زیبا‌یمان در اینجا نگاهی بیندازید. :)