"خبری بسیار خوب که شما را حتما شگفتزده خواهد کرد: من ازدواج خواهم کرد. من با خانمی ازدواج میکنم که مدتهاست او را میشناسم و قدردانش هستم، یک دوست، که بیوهای با سه فرزند است. او امکانات کافی برای تامین هزینههای زندگی خود و فرزنداناش را دارد، و با آنچه که من میتوانم به دست بیاورم، ما به راحتی میتوانیم زندگی را مدیریت کنیم. و علاوه بر این، خانواده از فرزندان مراقبت خواهند کرد، و مطمئن هستم که منبع قدرتمندی برای کمک به کار من خواهند بود. آنها دلالان هنر مهمی هستند."
اینگونه بود که در آغاز سال ۱۸۹۹، فلیکس والوتون ازدواج خود با گابریل رودریگز-هنریک را اعلام کرد، دختر الکساندر بِرنهایم، دوست دولاکروا، کورو، و کوربه، که رئالیستها، نقاشیهای مکتب باربیزون، و اولین نقاشان امپرسیونیست و پستامپرسیونیست را تبلیغ میکرد. او به همراه پسرانش یک گالری هنری را مدیریت میکردند و اولین نمایشگاه مهم نقاشیهای ونسان ون گوگ را در پاریس برگزار کردند. به لطف این ازدواج، او والوتون را نیز به نمایش گذاشت.
تا سال ۱۹۰۳، والوتون نقاشیهای زیادی از همسر و فرزندانش، و همچنین روابط مختلف همسرش، به وجود آورد. در اینجا گابریل با مادر و عمویش ورق بازی میکند. این نقاشی چیدمانی غیر معمول دارد؛ همسر والوتون در فاصلهای تقریباً غیرقابل دسترس در پسزمینه قرار گرفته است. در این زمان، روابط بین والوتون و خانواده همسرش شروع به بدتر شدن کرده بود. به علاوه، طول نکشید که والوتون قاطعانه از فروش نقاشیهایش به برادر زناش امتناع کرد. فاصله در نقاشی به معنای فاصله در زندگی واقعی بود.
یکشنبهی خوبی داشته باشید! فراموش نکنید که به پرینتهای زیبای سیاه و سفید فلیکس والوتون سر بزنید! ♥
پ.ن: ژورنالهای هنری ما را در فروشگاه هنرروزانه از دست ندهید؛ آنها برای نوشتن افکار خود دربارهی هنر فوقالعاده هستند!