Girard Thibault of Antwerp
هنر، تفکری ژرف‌اندیشانه به عنوان موضوعی متفکرانه و تعمق‌برانگیز را تجلی می‌کند، پس "حرکت" اولین پیوستگی نیست که به هنگام فکرکردن به هنر به‌وجودمی‌آید.
درواقع خاستگاه واژه‌ی "هنر" (آرت)، به جهتی دیگر اشاره می‌کند. واژه‌ی هنر که از قرن دهم در فرانسه به‌وجودآمد، به مهارت حاصل از یادگیری و تمرین اشاره‌دارد؛ در زبان لاتین، واژه‌ی "آرتم" نه‌تنها به معنی مهارتی عملی بلکه از نظر ریشه‌شناسی مشابه واژه‌ی "آرما" به معنی سلاح است.
سلاح‌ها برای قرنها، نه فقط ابزاری جنگی و اسلحه‌ای همراه، بلکه با قبضه‌‌هایی تزیین‌شده و کمربندهایی که حرکات پهلو‌به‌پهلوی هنرمندانه و سبکها را دگرگون‌کرد، جزو لوازم جانبی پوششی و بیان‌کننده‌ی سلیقه و جایگاه افراد نیز بود. اسلحه‌سازی بخش بزرگی از فرهنگ بود، به قدری که طراحی‌های آنها را اکثرا هنرمندان مشهوری چون هانس سبالد بهام حکاکی می‌کردند، چگونگی به‌دست‌گرفتن سلاح بخش مهمی از آموزشهای نجیب‌زادگان اروپایی بود، با مربیان، کلاسها، و کتابهایی که رسما مختص همین مطلب بود.
مدرسه‌ی شمشیربازی، به قلم جیرارد تیبو از شهر آنتوپ، هنرمندانه‌ترین کتاب شمشیربازی است که نوشته‌شده، کتابی که بخاطر تصویرسازی، به امضا رسیدنش توسط شانزده حکاک فنلاندری، و حمایت‌شدن از طرف شاه لوئی سیزدهم فرانسه مشهور است.
متاسفانه تیبو کمی پیش از انتشار این کتاب از دنیا رفت. او زندگی خود را با دقت زیادی صرف نوشتن رویکری مبتنی بر ریاضی برای شمشیربازی کرد، صرف جستجو برای یافتن روابط هندسی دقیق میان شمشیربازان هم‌نبرد. با نموداری دایره‌ای که هنوز هم به عنوان دایره‌ی مرموز شناخته‌می‌شود، تیبو بخشی کاملا منطقی و طبیعی از زمین نبرد تنظیم‌کرد، او تمامی این کارها را با دیدگاهی هنری و رویکرد کنجکاوی برانگیز علمی انجام داد.
با اینکه ممکن است امروزه عجیب باشد، اما در قدیم مطالعه‌ی جنگ به عنوان شکلی از هنر چیز جدیدی نبود: پنج قرن پیش از آنکه مسیح به‌دنیا بیاید، رزم‌آرای و فیلسوف چینی، سان تزو، کتاب هنر نبرد را به رشته تحریر درآورد، کتابی متشکل از سیزده فصل که هرکدام از فصل‌ها به جنبه‌ای از جنگ اختصاص داشت. این کتاب هنوز هم، خارج از ارتش برای تدابیر و راهبردهای شرکت‌ها و کارآفرینانی که به دنبال جایگاه خود در بازار کسب و کار هستند، کاربردی است.
با اینکه هنوز در زمانها و مکانهای بخصوصی جنگ و خشونت وجود دارد، اما قرنی که ما در آن هستیم صلح‌آمیزترین قرنی است که جامعه‌ی متمدن بشری تا کنون در آن زیسته‌است. جنگ دیگر بخشی از سرفصل‌های درسی کودکان نیست، اما با این حال افراد بیشماری از جنگ وحشت دارند. ما همگی باید قدر برقراری صلح را بدانیم و هرگز وحشت حاصل از جنگ و همینطور مخالفت با کسانی که از آن نفع می‌برند را از یاد‌نبریم.