شنبه شب رنگانسکی

جان اسلون اغلب اوقات فراغت زنان طبقه‌ی کارگر و عرف اجتماعی متغیر قرن بیستم را بررسی می‌کرد. در اینجا او بر سه زن تمرکز کرده که پشت میز مرکزی یک رستوران ایتالیایی محبوب در شهر نیویورک نشسته‌اند. این هنرمند با نشان دادن زنانی که یک شب بیرون در شهر را جشن می‌گیرند، بر آزادی جدید آنها برای معاشرت در فضاهای عمومی بدون نیاز به همراهی مردان تاکید کرده است. اگرچه او وضعیت طبقه کارگر آنها را از طریق ژست‌های «غیرخانمانه» آن‌ها نشان داده–پاهایی که دور صندلی آنها پیچیده شده و انگشت‌های کوچکی که در هوا می‌چرخد–اسلون رفتار خونسرد زنان را قضاوت نکرد. سبک غیررسمی و رد قلم آزاد او این صحنه از اوقات فراغت شهری را با حسی از بی‌واسطگی و پر جنب و جوش بودن، زنده می‌کند.

پ.ن: این صحنه از آن زمانی است که زنان هنوز محدودیت‌های زیادی در زندگی عمومی داشتند، اما شروع به مبارزه برای حقوق خود کرده بودند. جنگ بزرگ که دو سال بعد آمد، برخی از این فرآیندها را تسریع کرد. هنر و مد در دهه ۲۰ پرهیاهو را ببینید.