تمثال ونوس و کیوپید

کوزیمو دِ مِدیچی، دوک فلورانس، در سال 1540 میلادی دستور خلق یک اثر هنری را داد تا به عنوان هدیه به پادشاه فرانسیس یک فرانسه پیشکش کند. این اثر توسط نقاش دربار وی، آنیولو برونتزینو (1503-1572)، آماده شد و تبدیل به شاهکار این هنرمند گشت. تمثال ونوس و کیوپید نقاشی زیبایی است که سمبولیسمی غنی دارد. ونوس، الهه‌ی عشق و زیبایی، مرکز تصویر را اشغال نموده است. او عریان است و سیبی به دست دارد (این سیب را پاریس در یک رقابت زیبایی به وی عطا کرد). پسرش کیوپید، خدای عشق، سینه‌ی او را لمس می‌کند و قصد بوسیدنش را دارد. با این حال در نظر داشته باشید که ونوس در حال کنار زدن تیر اوست. سمت راست صحنه متعلق به خوشبختی است، کودکی برهنه با دسته‌ای رز؛ پشت سر او فریب قرار گرفته که موجودی با سرِ یک دختر و بدن هیولاست که یک موم عسل را به ونوس می‌دهد. زمان که به شکل یک مرد تصویر شده، بالای سر آن‌ها فراموشی را از انداختنِ پرده‌ای بر صحنه بازمی‌دارد. پشت سر کیوپید، فیگوری در حال جیغ زدن دیده می‌شود که حسادت است؛ یا احتمالا اثرات و عواقب سیفلیس باشد، مرضی که در اواخر قرن 16 ام شکل و شمایل یک اپیدمی را به خود گرفت. این نقاشی اثر مهمی است که در آن عناصر اروتیک و کلاسیک به مهارت این نقاش مَنریست می‌افزاید.

- روت فرِیرا

اگر دوست داری نقاشی دیگری از ونوس و کیوپید ببینی، «عشق مقدس و کفرآمیز» اثر تیسیَن را در مجله‌ی دیلی آرت بخوان.