تاریخ خلق این نقاشی به دو ماهی بازمیگردد که پل گوگن با ونسان ون گوگ در خانه زرد در شهر آرل، فرانسه کار و زندگی میکرد؛ گوگن در طی آن زمان ۱۷ بوم نقاشی خلق کرد. از میان آنها، یک بوم اسرارآمیزترین است. زمینهی آن پارک عمومی مقابل خانه [زرد] است. گوگن از دفترچه ترسیم برای طرحریزی نقشهای اصلی، جزئیات روسریهایشان، گروهبندیشان و همینطور فوارهآب، ساحل و درختچههای مخروطی پوشیده در یخ استفاده کرد که تمام آنها را میتوانست از پنجرهی اتاقش بررسی کند. پیکر سمت چپ به مادام گینو، صاحب کافه محلی، شباهت دارد. او در مقابل سرمای باد، شال خود را با دندان گرفتهاست؛ بادی که در این منطقه با نام میسترال (باد سرد و خشک در کرانههای جنوبی فرانسه) شناخته میشود. با چشمان خالی از احساس، این حرکت بدن حاکی از سوگ سرکوبشده است و حس آنکه مادام گینو مراسم تشییعی را رهبری میکند را متقاعدکنندهتر میسازد.
پ.ن. همهمان با نقاشیهای «بیگانه» تاهیتی گوگن آشنا هستیم اما در اینجا نگاهی دیگر به سفرهای او داریم. آیا گوگن استاد بود یا آدمی بدذات؟ اگر مایلید اطلاعات بیشتری دربارهی گوگن و پست-امپرسیونست کسب کنید، به دورهی آموزشی مجازی ۱۰۱ پست-امپرسیونیست ما سری بزنید.