احتمالا میدانید که من عاشق آثار اگون شیله هستم. وقتی این اثر آبرنگ را پیدا کردم، شگفتزده شدم؛ این اثر با آنچه که سبک شیله میشناسیم، بسیار متفاوت است. این اثر در سال ۱۹۰۸ م. خلق شدهاست؛ زمانی که این هنرمند تنها ۱۸ سال داشت. شیله در همان سال، زمانی که دانشجوی آکادمی هنرهای زیبای وین بود، بالاخره با گوستاو کلیمت ملاقات کرد؛ کسی که آثار و فن هنریاش پیشتر بسیار الهامبخش او بود. این رویداد برای این مرد جوان، تجلی الهی بود. مرد جوانی که در نتیجهی آموزههای استادش، برای مدتی احساسی برای آذینبندی و آگاهی دقیقی از فضای منفی را حفظ میکرد.
این اثر آبرنگ ترکیببندیای پیشرو (آوانگارد) را به نمایش میگذارد که ویژگی آثار اولیهی شیله را دارد؛ جایی که پیکر به نظر در فضا معلق و مقابل پسزمینهی کاغذ سفید به آرامی شناور است و حالتی از استراحت در خلا را منعکس میکند. این قطعه در دوراهی تأثیرات یوگنداشتیل (آرت نوو، هنر جدید) و تغییر در شرف تکوین به سمت اکسپرسیونیسم است؛ تغییری که از سال ۱۹۱۰ م. به بعد در آثار هنری شیله بیشتر به چشم میخورد. برخلاف آثار بعدی شیله، چهرهی این مدل مادیت دستنخورده و سرزنده با رنگآمیزی خاص شیله از سبز، آبی و قرمز را ندارد. رنگهایی که از آنها اغلب برای به تصویر کشیدن بدن پیکرها استفاده میکرد. علاوه بر آن، ژست این مدل در شهوت آشکار غرق نمیشود؛ ویژگیای که بسیاری از آثار بعدی شیله بر روی کاغذ را متمایز میکند.
با این وجود، خطوط کج و معوج این نقاشی حاکی از سبک پیچیده و بحرانی شیله است که در طول زندگی حرفهایش به پیشرفت آن ادامه میدهد. در نتیجه، این اثر اولیه نه تنها بازتاب آزمایشهای این هنرمند با شکل و فضا است، بلکه رویکرد خاص آثار شیله برای بیان حس و حال انسانها و زبان بدن را پیشبینی میکند.
شیله یک سال پس از خلق این اثر در سال ۱۹۰۹م.، آکادمی هنرهای زیبای وین را ترک کرد. ترک این مکان به او آزادی بیشتری داد تا خود را وقف کاوشهای هنری و اظهار سبک منحصربفرد خود کند.
پ.ن. آثار شیله در دفتر برنامهنویسی زیبا و طلایی انشعاب وین حضور پررنگ دارد. :) این دفتر برای زمانبندی برنامههایتان فارغ از روز سال طراحی شدهاست.
پ.ن۲. هنر اگون شیله همانقدر که بینظیر است، آزاردهنده نیز هست. آثارش بر لبهی شهوانیت و آسیبشناسی است! اگر برای دیدن آثار بیشتری از او آماده هستید، مقالات زیر را بخوانید.