«اوور فوقالعاده زیباست، با سقفهای کاهگلی قدیمی زیاد، که دیگه دارن نایاب میشن... واقعاً زیبایی عمیقی داره — یک حومهی واقعی، پر از شخصیت و جذابیت.» اینو وینسنت وَنگوگ دقیقاً ۱۳۵ سال پیش، کمی بعد از رسیدنش به اوور-سور-اواز در ۲۰ مه ۱۸۹۰، در نامهای به برادرش تئو و همسر او، جو، نوشت.
او در منطقهای به نام شاپونوال در غرب روستا ساکن شد و گروهی از خانهها رو که در میان باغهای دیواردار و درختان پنهان بودن، زیر آسمانی خاکستری-آبی با حالوهوایی سنگین، به تصویر کشید.
ونگوگ تا زمان مرگش در ۲۹ ژوئیهی همون سال، در اونجا زندگی کرد. توی این چند ماه، فوقالعاده پُرکار بود و چندتا از معروفترین شاهکارهاش رو خلق کرد. گاهی توی یه روز، بیش از یک نقاشی میکشید و آزادانه با رنگها، ضربهقلمها، قالبها و موضوعات مختلف آزمایش میکرد.
با اینکه محیط جدیدش الهامبخش بود، اما احساس شکست، تنهایی و غم، کمکم غالب شد و در نهایت به تصمیم تلخش برای پایان دادن به زندگی منجر شد.
پ.ن. اینم ونگوگ در ۱۰ نقاشی! با مسیر هنری این استاد بزرگ پستامپرسیونیسم آشنا بشید.
پ.پ. میتونید نسخههای چاپی باکیفیت از معروفترین آثار وَنگوگ رو از فروشگاه دیلیآرت تهیه کنید!