ملوانان رقصان

چارلز هنری باکیوس دِموس، نقاش خوش‌ذوق آمریکایی، ابتدا با آبرنگ شناخته شد، اما در واپسین سال‌های عمرش، رو به نقاشی با رنگ‌روغن آورد و سبکی متمایز به نام پریسیژنیسم یا همون «دقیق‌گرایی» رو پدید آورد.
اوایل قرن بیستم، دل‌باخته‌ی شور و حال شبانه‌ی گرینویچ ویلیجِ نیویورک شد؛ جایی که صحنه‌ی تپنده‌ی کلاب‌ها، اجراهای زنده و حمام‌های عمومی بود. این نقاشی که امروز می‌بینیم، دقیقاً بازتاب همون دلبستگی‌هاست — فضایی پُرکشش، نیمه‌پنهان و سرشار از اشارت‌های لطیف.

در این اثر، سه زوج در حال رقص‌اند: از جمله دو ملوان که دست در دست، هم‌رقص یکدیگرند، و باقی که با زنان همراه شده‌اند.
جلوه‌ی بافت‌دار آبرنگ، مرز بین پیکره‌ها و پس‌زمینه رو محو کرده، تا جایی که فضای نقاشی، حالتی سیّال، شهوانی و در عین حال نجیب پیدا کرده. این همون دوگانگی ظریفی‌یه که دِموس به‌خوبی از پسش برمیاد: اغواگر، بی‌آنکه فریاد بزند؛ صادق، بی‌آنکه عریان باشد.

بسیاری از این آثارِ با لحن هم‌جنس‌گرایانه، در زمان حیاتش از نگاه دیگران پنهان موندن — رازهایی بر کاغذ، که بعدها لب به سخن گشودند.

درود بر ماه (افتخار) پراید!

پ.ن. راستی می‌دونستین یکی از نقاشی‌های انتزاعی معروف دموس الهام‌گرفته از چی بود؟
نه گل، نه طبیعت... بلکه یه ماشین آتیش‌نشانی!