Trein in de Sneeuw

Claude Monet schilderde Trein in de Sneeuw in 1875. Het werk werd niet tentoongesteld op een tentoonstelling over Impressionisme, toch maakt het duidelijk dat Monet aangetrokken was door de overeenkomsten tussen de natuur en de technologie,een kernmerk van de moderne tijd dat veel impressionistische artiesten intrigeerde. Voor Monet had de trein - met zijn snelheid en de stoom die in de atmosfeer werd uitgedreven - de kwaliteiten van constante visuele verandering die tot artistieke observatie aanspoorde. Deze scène was geschilderd in het station vanArgenteuil, recht tegenover de woning van Monet. Monet's Trein in de Sneeuw verschilt licht van andere van zijn werken omdat het elementen van kleurcombinaties combineert om een sterk beeld te creëren. Dit werk stelt een trein voor die een besneeuwd station binnenrijdt. In tegenstelling tot Impression, Soleil Levant stelt dit werk een gebeurtenis voor op een locatie. De echte rust van het moment is bijzonder goed gevangen. De korte penseelstreken geven textuur aan de houten schuttingspalen en aan de stoom van de trein. De situering van een winterdag geeft dezelfde stile weer. Door het ontbreken van zonlicht heeft het werk een tijdloze sfeer alsof dit elk moment van de dag kan zijn. Het mengen van verschillende grijzen en lichtblauwen geeft meer kleuren aan de hemel dan je normaal zou kunnen zien. In het brandpunt kan je een klein helder licht zien, misschien een lantaarn of een straatlicht dat de aankomst of het vertrek van de trein aankondigt. Uiteindelijk schilderde Monet moderniteit, in tegenstelling tot vele van zijn tijdgenoten die een hekel hadden aan de ideeën van industrialisering of de veelzijdigheid van "modern" leven. Monet keek in dit werk niet terug naar de pastorale tijden als de beste der werelden, hij oordeelde dat leven tussen de nieuwste uitvingen van de mens de beste en meest inetressantste tijd was om in te leven.