Zelfportret als de allegorie van het schilderen

Met dit zelfportret uit 1638-39 koos Gentileschi een ongelooflijk stoutmoedig standpunt, door te stellen dat zij niet alleen een vrouwelijke schilder was in een tijd, waarin vrouwen niet eens werden toegelaten aan de kunstacademies, maar ook de belichaming van de kunst zelf. Ze gebruikte elementen van de "Allegorie van het Schilderen" uit "Iconologia"  van de auteur Cesare Ripa uit 1611, dat alle populaire kunstmotieven beschreef. Volgens Ripa, was de schilderkunst een mooie vrouw met vol zwart haar, dat verward naar alle kanten opstaat, wat symbool stond voor een aanval van artistiek temperament, opgetrokken wenkbrauwen, die fantasierijk denken laten zien, een mond bedekt door een doek dat achter de oren is verknoopt en een gouden ketting rond haar nek waaraan een masker hangt, dat imitatie symboliseert.  Gentileschi koos ervoor om het doek over haar mond weg te laten.