Herbert James Draper
Dit schilderij van Herbert James Draper toont een levenloze Icarus, omringd door weeklagende nimfen. Dit gebruik van het mannelijk lichaam als voertuig voor de projectie van subjectieve emotie, is een kenmerk van de laat-Victoriaanse schilder- en beeldhouwkunst. Draper pasate vloeibare lichteffecten toe met aandacht voor vorm en gebruikte voornamelijk warme kleuren. De vleugels zijn gebaseerd op die van de paradijsvogel, waarbij de gebruinde huid van Icarus laat zijn dat hij te dicht bij de zon vloog voordat hij neerviel. De stralen van de ondergaande zon op de verre kliffen benadrukken de vergankelijkheid van tijd. Moraliserend, sentimenteel en sensueel, werd De Klaagzang voor Icarus uiteindelijk een goed gecomponeerd beeld van een epische mislukking.
Het schilderij werd aangekocht op de tentoonstelling van de Royal Academy in 1898 via het Chantrey Bequest, een legaat van Sir Francis Leggatt Chantrey R.A., een openbaar fonds voor de aankoop van moderne kunst. De klaagzang voor Icarus werd vervolgens bekroond met de gouden medaille op de Exposition Universelle van 1900 in Parijs.