Seperation

In zijn foto's van het midden van de jaren 1890 gebruikte Munch keer op keer variaties van dezelfde afbeeldingen - de lichtkolom op de zee, het blonde meisje op het strand, de wellustige vrouw in het rood, de oudere vrouw in het zwart, de ongelukkige man, enz. - ze wisselen in verschillende combinaties om verschillende menselijke omstandigheden en relaties te symboliseren. In Separation illustreert hij het verdriet van de man bij het afscheid van zijn liefde - het einde van het verhaal dat was begonnen in The Kiss. Zoals in andere gevallen bestaat het beeld uit twee componenten: het objectieve op de voorgrond, waarin de protagonist frontaal en actief kan zijn, zoals hier, of in profiel en contemplatief, en het subjectieve op de achtergrond, het beeld van de verleden in zijn of haar geestesoog. De verliefde man lijkt op het punt te staan ​​vooruit te gaan, de toekomst in, maar zijn pad wordt geblokkeerd door de karmozijnrode plant, opnieuw mogelijk bedoeld als een mandrake, met zijn liefde- en doodsymboliek. Hij lijkt gevangen in het heden. Bovendien zweeft het lange haar van het meisje zijn wereld in en streelt het zijn hoofd, bindt hem aan zijn visie, waardoor hij niet aan zijn herinneringen kan ontsnappen. Door middel van lineaire fusie worden de vloeiende rondingen van het meisje opgenomen in het vlakke, art nouveau-patroon van de kustlijn, waardoor een uniforme en gefeminiseerde visie op het verleden ontstaat. De mansfiguur daarentegen, met zijn zwarte silhouet en meer indirecte contouren, verenigt zich met de bloederige plant om een ​​meer gearticuleerd patroon te vormen.