Compositie II met Rood, Blauw en Geel

Mondriaan had een belangrijke inbreng in de artistieke beweging De Stijl, de groep die opgericht werd door Theo Van Doesburg. Hij ontwikkelde een niet-representatieve vorm die hij neoplasticisme noemde. Die bestond uit een witte ondergrond waarop een rooster van vertikale en horizontale zwarte lijnen werd geschilderd en drie primaire kleuren. In 1919, na Wereldoorlog I, ging Mondriaan terug naar Frankrijk, waar hij tot 1938 zou blijven. Ondergedompeld in de smelkroes van artistieke vernieuwing die Parijs was na de oorlog, floreerde hij in een atmosfeer van intellectuele vrijheid die ervoor zorgde dat hij de kunst van pure abstractie zou omarmen voor de rest van zijn leven. Mondriaan begon roosterwerken te schilderen in het najaar van 1919 en in 1920 werd de stijl waarmee hij bekend werd langzaam zichtbaar. De lijnen, die rechthoekige vormen aftekenden, waren tamelijk dun en grijs, niet zwart. Eerder dan abrupt te stoppen verbleekten ze aan de randen van het doek. De vakken zelf, smaller en talrijker dan in latere werken, waren bijna allemaal ingekleurd en, uitgezonderd een paar witte vakken. gevuld met primaire kleuren en zwart of grijs.