De Lady van Shalott

Tennyson's gedicht over de "The Lady of Shalott" gaat over het verhaal van een vrouw, die is gedoemd om te verblijven in een toren op Shalott, een eiland in de rivier, die naar Camelot stroomt. Niemand weet van haar bestaan, aangezien haar vloek haar verbiedt om de toren te verlaten of zelfs maar uit de ramen te kijken. In plaats daarvan weerspiegelt een spiegel in haar kamer de buitenwereld en weeft zijn een tapijt dat die wondere wereld illustreert met behulp van de reflectie in de spiegel. Zoals het gedicht verdergaat wordt de Lady zich steeds meer bewust van de liefde die alomtegenwoordig is in de buitenwereld en wordt ze haar eenzame bestaan in de toren zat en zegt ze dat ze "half misselijk wordt van de schaduwen".  Als  ze Sir Lancelot te paard naar Camelot ziet rijden, verlaat the Lady haar weefgetouw om vanuit haar raam naar hem te kijken, waardoor de vloek onmiddelijk ingang wordt gezet.  Haar tapijt valt uit elkaar en de spiegel barst zodra ze de gevolgen van haar impulsieve actie inziet.  Ze vlucht uit haar toren en vindt een boot in de rivier, waarop ze haar naam schrijft en waarvan ze de trossen los gooit.  Zij sterft voordat haar boot Camelot bereikt, waar ze haar leven en liefde zou hebben gevonden en Lancelot overdenkt de schoonheid van deze onbekende vrouw, nadat de  inwoners haar lichaam hebben gevonden.  De tragische liefde geillustreerd door het gedicht van Tennyson sprak de  Pre-Raphaelites en hun volgelingen aan als een van de thema's waaraan ze het meest de voorkeur gaven. Er ontstaan van de tweede helft van de 19e eeuw tot het begin van de twintigste eeuw meer dan vijftig afbeeldingen van haar verhaal.