Venus van Milo

De Aphrodite van Milos, beter bekend als de Venus van Milo, is een oud-Grieks beeld en een van de beroemdste werken van de oud-Griekse beeldhouwkunst. Het zou Aphrodite voorstellen, de Griekse godin van liefde en schoonheid (Venus voor de Romeinen). De armen en de oorspronkelijke sokkel zijn verloren gegaan nadat het beeld werd gevonden. Volgens een inscriptie op de sokkel zou het beeld het werk zijn van Alexandros van Antiochië. Het beeld is genoemd naar het Griekse eiland Milos, waar het werd ontdekt. Volgens sommigen is het beeld een replica, vrij geïnspireerd op een origineel uit de late 4e eeuw v. Chr., omdat het goed lijkt op de Aphrodite van Capua. In de Venus van Milo zien we de klassieke traditie herleven, maar het beeld lijkt eerder een classiciserende herschepping te zijn uit de late 2de eeuw VC. De gereserveerde houding van de godin, de harmonie van haar gelaat en haar verstilde houding zijn kenmerkend voor de esthetiek van de 5de eeuw v.C.; het kapsel en de delicate modellering van het lichaam doen denken aan het werk van de 4de-eeuwse beeldhouwer Praxiteles. Maar we zien in het beeldhouwwerk vernieuwingen die pas opdoken in de Hellenistische periode, tussen de 3e en 1e eeuw v.C.. De spiraalvormige compositie, de plaatsing van de figuur in de driedimensionale ruimte en het langgerekte lichaam met kleine borsten zijn kenmerkend voor deze periode. Het is een momentopname van de godin, die haar benen vouwt terwijl het gedrapeerde kleed over haar heupen glijdt. Haar naaktheid contrasteert met de licht- en schaduweffecten van de fijn uitgewerkte plooien. Deze post is voor een van onze donateurs. Marshall, bedankt voor je gulle gift!