The Toilet

Het thema van een vrouw op haar toilet, een excuus om naakt te schilderen, was in de 20e eeuw nog heel gebruikelijk. Zoals Degas voor hem had gedaan met zijn pastels, koos Bonnard een uitgekiende compositie om zijn moderne Suzanne weer te geven, verrast in haar bad, belichaamd door Marthe, zijn metgezel en enige model, hier gelijktijdig van achteren en van voren getoond dankzij de reflectie in de spiegel. Dit accessoire stelde de schilder in staat om te spelen met de omlijsting van het lichaam dat in driekwartaanzicht wordt getoond en verticaal door de spiegel wordt gehalveerd. Om het verlies van ruimtelijke referenties te accentueren, vermenigvuldigt hij gekleurde vlakken: muren bedekt met behang, deuren en openingen. De blik van de kijker wordt zo gevangen in de enge claustrofobische wereld waarvan de grenzen worden verlegd door het spel van reflecties en gearticuleerde schermen waartussen de naakte vrouw staat. Het belang van het decor en de aanwezigheid van afgeknotte of vervormde elementen, zoals het bijzettafeltje waarop het schilderij staat, stuwen de compositie naar de decoratieve abstractie die kenmerkend is voor deze periode in Bonnards carrière. Hij woonde een groot deel van het jaar in zijn huis in Le Cannet aan de Côte d'Azur en streefde ernaar het licht van Zuid-Frankrijk te vangen door parelwitte kleurvlakken die vormen uitvegen. Verre van fotografisch realisme, straalt dit naakt, gevangen in het volle licht, schoonheid, sensualiteit en volheid uit. Het schilderij werd echter tussen 1914 en 1921 door de kunstenaar geretoucheerd en werd uitgevoerd tijdens een periode van twijfel en zoeken naar de ziel: na de kubistische golf in Parijs wilde Bonnard terugkeren naar de grondbeginselen van de schilderkunst en zich concentreren op tekenen, de uitdrukking van volumes en massa's, en de balans van vormen zonder de emotionele dimensie van kleur te vergeten.