Op een zeilboot

Alsof we zelf aan boord zijn, onze ogen gericht op de boeg van de boot waar een paartje zit. Ze zitten hand in hand en staren naar de stad in de verte voor hen, waarvan de kerktorens en gebouwen zichtbaar worden door de ochtendnevel.   De vrouw is Caroline, de vrouw van de kunstenaar, en de man moet waarschijnlijk Friedrich voorstellen. De kunstenaar verwijst hier mogelijk naar het motief van zeilen door het leven, naar de notie van het leven als een reis van deze wereld naar de volgende, aangezien dit thema bekend is uit de Christelijke beeldende en literaire traditie. Ze kijken van ons af over het water naar de verafgelegen kust waar de rand van een stad ligt, hun bestemming. Het is een horizon van gotische torenspitsen en gebouwen, maar niet specifiek en nog niet te idenficiceren, een droomland, een andere wereld. Ze zijn op een zielsreis.