Osman Hamdi Bey
Dit schilderij is voorgesteld door een van onze fans, Kutlay uit Turkije. Heel erg bedankt voor de suggestie en voor de hulp bij de bronnen! :)
Dit schilderij, gemaakt in 1906, is waarschijnlijk het duurste Turkse schilderij ooit. In 2004 werd het verkocht voor $3,5 miljoen en wordt momenteel tentoongesteld in het Pera Museum in Istanbul. Osman Hamdi Bey creëerde het schilderij in een tijd van grote sociale en politieke onrust in het Ottomaanse rijk. Bey was de grondlegger van de moderne archeologie in Turkije. Hij heeft heel hard gewerkt om van het Archeologisch Museum van Istanbul een van de meest gerespecteerde musea ter wereld te maken. Hij was ook beroemd om zijn werk als kunstexpert en baanbrekend schilder.
Het schilderij toont een oudere man in traditionele Ottomaanse religieuze klederdracht, die dateert van vóór de introductie van de fez en de verspreiding van kleding in westerse stijl gelijktijdig met de Tanzimat-hervormingen in het midden van de 19e eeuw. Hij houdt een traditionele neyfluit vast waarmee hij de schildpadden aan zijn voeten tracht te 'trainen'. De kamer op het schilderij is een kamer van een echte moskee - de Groene Moskee in Bursa, Turkije. De oude man staat bij een raam, de enige lichtbron in de kamer. Bey hekelt langzame en ineffectieve pogingen om het Ottomaanse rijk te hervormen, door de pogingen van dit anachronistische historische personage om schildpadden te trainen.
Een korte geschiedenisles is misschien op zijn plaats. Er was een periode tijdens het Ottomaanse rijk die later bekend werd als de tulpenperiode (18e eeuw). Deze periode is belangrijk omdat het de tijd was dat het rijk bergafwaarts begon te gaan. De Padişah probeerden het land te verwesteren door commerciële en culturele banden met Europa tot stand te brengen, maar de resulterende verkwistende en luxueuze feesten, die alleen voor de hoogste gouverneurs werden gehouden, betekenden dat deze pogingen op een totale mislukking uitliepen. Bij deze evenementen waren er schildpadden die door een trainer hadden geleerd om een kaars op hun schaal te dragen en tussen de tafels te lopen - die na de Tulpenopstand in 1730 de oosterse restanten van een opzichtig Ottomaans rijk gingen vertegenwoordigen. De oude man die deze nutteloze dieren probeert te 'leren' of 'trainen', heeft het proberen (of lesgeven) volledig opgegeven. Hij lijkt uitgeput te zijn geraakt door het onmogelijke te proberen. Hij is een oosterse figuur die probeerde iets te veranderen, maar uiteindelijk besefte dat het onmogelijk is om de huidige situatie in de Turkse samenleving te veranderen.
Hoewel het op dat moment niet algemeen werd getoond of begrepen, kreeg het schilderij in de daaropvolgende decennia een grotere betekenis, aangezien het voorafging aan de Young Turk Revolution van 1908, die een einde maakte aan de directe autocratische heerschappij van de sultan (vervangen door het regime van de drie pasja's 1913 staatsgreep) en vormden de weg voor de intrede van het rijk in de Eerste Wereldoorlog aan de kant van de Centrale Mogendheden, wat leidde tot de daaropvolgende opdeling.