Claude Monet
De Ekster wordt beschouwd als een van Monets beste sneeuwlandschappen van de ongeveer 140 die deze kunstenaar heeft gemaakt. Hij schilderde het in de winter van 1868-1869 in de buurt van de gemeente Étretat in Normandië. Louis Joachim Gaudibert, Monets mecanas, hielp bij het vinden van een woning in Étretat voor hem, zijn vriendin Camille Doncieux en hun pasgeboren zoontje, waardoor Monet in betrekkelijke rust en met zijn gezin, kon schilderen.
In de periode 1867-1893 schilderden Monet en zijn mede-impressionisten Alfred Sisley en Camille Pissarro honderden schilderijen, waarin zij het natuurlijke effect van sneeuw (effet de neige) tot uitdrukking brachten. Pierre-Auguste Renoir, Gustave Caillebotte en Paul Gauguin maakten soortgelijke winterschilderijen, hoewel minder in aantal. Kunsthistorici denken dat een opeenvolgende reeks van strenge winters in Frankrijk de aanzet vormde voor een aantal winterlandschappen dat de impressionisten schilderden.
Het schilderij is een van de eerste voorbeelden waarin Monet gebruik maakt van gekleurde schaduwen, een werkwijze die later als typerend voor de impressionistische beweging werd gezien. Het vernieuwende gebruik van licht en kleur maakte dat het schilderij werd geweigerd voor de Parijse Salon van 1869.