Charles William Pollard
Een paar weken geleden ontving ik van Cleda, een van onze gebruikers, een e-mail. Ze vertelde mij het verhaal van haar broer Charles. Hij was een kunstenaar en leraar die helaas veel te jong overleden is. Hij stief in 1965, een paar dagen voor hij negenentwintig jaar zou worden. Ik ben verliefd geworden op zijn werk en daarom hebben we besloten om één van zijn schilderijen met jullie te delen. Het is dit schilderij geworden dat er voor mij uit ziet als een moderne versie van het klassieke onderwerp idylle en door zijn zus Eenzaamheid der Natuur genoemd wordt.
De natuur is een terugkerend onderwerp bij Charles William Pollard. Hij schilderde vanuit zijn verbeelding - veel van zijn schilderijen zijn van verre oorden die hij nooit persoonlijk bezocht had. Hij heeft namelijk niet veel gereisd. Hij schilderde indrukwekkende woestijnscènes, schepen op zee, kastelen, vulkanen en liefelijke dorpjes van vroeger die zo uit het Mediterrane gebied komen. Hij schilderde ook stillevens, dieren en af en toe vrouwen of moeder en kind. Hoewel het moeilijk te zeggen valt waar de kunstenaar zijn grote inspiratie vandaan haalde, doet de creatie die we vandaag presenteren mij denken aan een van de fantastische landschappen van Max Ernst.
In een persoonlijk essay schreef hij:
"Ik kan me herinneren dat ik vele glorieuze momenten in mijn leven heb gekend, maar van al deze momenten heb ik het meest genoten van de eenzaamheid van de natuur en haar wonderen. Ik geloof dat het in mijn natuur zit om als hobby's schrijven en schilderen te koesteren. Deze twee activiteiten overweldigen mij beiden mateloos. Bij beiden ervaar ik zware stemmingen en hoewel mijn stijl niet veel veranderd deze stemmingen doen dat wel.
Ik geloof inmiddels dat mijn verbeeldingskracht mijn enige sterke punt is en iets dat ik kan inzetten op verschillende manieren - met mijn geest of handen. Zonder dit zou het leven mij waardeloos lijken.
Het lijkt erop dat ik mijn eigen "Walden's Pond" (Waldenmeer) heb, zoals Thoreau die had. Mijn enige wens is om andere mensen blij te maken of om ze zo nu en dan te laten nadenken."