High Noon

Als we aan Hopper denken, denk we aan afbeeldingen van een eenzame persoon die in het niets staart. High Noon is zo'n schilderij: we zien een anonieme vrouw in een deuropening, hoewel we geen idee hebben waarom. Wacht ze op iemand? Of kijkt ze gewoon uit? Er is geen gevoel van activiteit; ze is onbeweeglijk en omgeven door een groot zonovergoten huis, met dramatische schaduwen op het dak en de muren. Er is geen verhaal en dat is juist waarom we zo van Hopper houden. In zijn non-verhalen kunnen we alle mogelijke menselijke verhalen zien, die we kunnen bedenken.

In een vaak geciteerde uitspraak tegenover Lloyd Goodrich, wellicht als reactie op de kwelling om te voldoen aan de eisen van redacteuren om "zwaaiende mensen" af te beelden, bekende Hopper: "Misschien ben ik niet zo menselijk. Wat ik wilde, was het schilderen van het zonlicht op de zijkant van het huis".

P.S. Hier zijn tekeningen van Edward Hopper, die je versteld zullen doen staan. <3