Goethe in de Romeinse Campagna

Goethe vertrok in september 1786 naar Italië. Hij reisde onder een valse naam om te voorkomen dat hij herkend zou worden als de beroemde auteur van Werther. In Rome behield hij zijn pseudoniem, zelfs voor degenen die zijn ware identiteit kenden. Hij logeerde bij Johann Heinrich Wilhelm Tischbein, de schilder van dit schilderij, die hij voorheen alleen via brieven had gekend. De twee gingen samen op verschillende avonturen en korte reizen, waaronder een expeditie naar de "verwoeste graven langs de Via Appia" (Goethe). De indrukken van die gezamenlijke ervaring worden weerspiegeld in dit beroemde lange portret van de schrijver, korte tijd later geschilderd. Hier ensceneert Tischbein tenslotte de 'grote Goethe' - als een man tussen de tijdperken, tussen de oudheid en het heden.

In 1887 werd het schilderij door de privéverzamelaar Adèle von Rothschild aan het Städel-museum geschonken, in een tijd dat de Goethe-cultus op zijn hoogtepunt was. Het nieuwe Duitse rijk was op zoek naar belangrijke culturele iconen die een collectief verleden konden vormen: Goethe en Schiller werden verheven tot nationale status. Het portret van Tischbein werd symbolisch voor het Duitse hoge leven van kennis, kunst en cultuur. Het schilderij is een van de hoogtepunten van de Städel-collectie en wordt beschouwd als een icoon van de Duitse nationale schilderkunst. Het speelde een onbetwistbare rol bij het vormgeven van het beeld van Goethe zoals hij tegenwoordig wordt gezien als de belichaming van het klassieke humanistische ideaal van Duitsland.