Marchesa Luisa Casati met een windhond

Van 8 Maart tot 3 Juni 2018, presenteert het Rijksmuseum een magnifieke tentoonstelling, High Society, die vier eeuwen glamour in de portretkunst beslaat door de grote meesters uit de geschiedenis van de kunst, zoals Cranach, Veronese, Velázquez, Reynolds, Gainsborough, Sargent, Munch en Manet. Je kan daar hier meer over lezen. Als je echter Amsterdam niet kan bezoeken, dan hebben we iets speciaals voor je - we zullen een paar grootse portretten van deze tentoonstelling uitlichten in DailyArt. Je kan andere kenmerkende stukken van de High Society in ons archief vinden:)

Geen andere persoonlijkheid belichaamt de schandalige extravagante en excentrieke dolle pret van de Belle Epoque meer dan de flamboyante Marchesa Luisa Casati. Meer dan 1.80 meter lang, dun als een panlat met gebleekte huid, zwaar opgemaakte ogen en haar haar vuurrood of smaragd groen geverfd, het maakte haar voorkomen onvergetelijk. Ze was de beschermvrouwe van modeontwerpers als Mariano Fortuny (1871–1949) en Paul Poiret (1879–1944), en ze droeg de meest bizarre creaties - een jurk gemaakt van gloeilampen met een generator aangehaakt, of een jurk gemaakt van witte pauwenveren geplukt van de vogels uit haar eigen menagerie. Ze droeg levende slangen als juwelen en paradeerde zo door Venetie, waar ze woonde in het Palazzo Venier dei Leoni (waarin nu de Peggy Guggenheim Collectie huist), met een paar aangeriemde cheeta's.  De champagne vloeide rijkelijk en er was geen tekort aan cocaine en opium op de vele legendarische feesten die ze gaf in Venetie en later op Capri eiland en in haar Palais du R.ve iets buiten Parijs (de residentie van de voormalige Robert de Montesquiou- Fezensac’). De gasten waren een heuse weergave van de wie-is-wie in de High Society en Avant Garde, varierend van Kaiser Wilhelm II (1859–1941) tot de grondlegger van de Ballets Russes, Sergei Pavlovich Diaghilev (1872–1929), en van de futuristische schilder Alberto Martini (1876–1954) tot de schrijver Michel Georges-Michel (1883–1985), die sommige karakters in zijn werk op haar baseerde. Het is niet verassend dat zij poseerde voor honderden portretten, inclusief een bronzen buste door Jacob Epstein (1880–1959) en foto's door Man Ray (1890–1976), als je bedenkt dat het haar ambitie was om 'een levend kunstwerk' te worden. In 1932 had Cassati haar familiefortuin uitgeput en ze bleef achter met een schuld van tientallen miljoenen. Al haar bezittingen werden geveild en ze spendeerde de rest van haar leven in een flat nabij Harrods in Londen met slechts één slaapkamer alwaar ze haar tijd doorbracht met het drinken van gin en het houden van seances.

Ze zou rommelen in vuilnisbakken op zoek naar flarden stof die ze kon gebruiken voor mode accessoires en ze wendde zich tot zwarte schoenpoets voor rond haar ogen in plaats van oogpotlood. Haar leven was het onderwerp van een toneelstuk in 1965, La Contessa, met Vivian Leigh in de hoofdrol en een film in 1976, A Matter of Time, met Ingrid Bergman in de hoofdrol. In de afgelopen decennia hebben onder andere de modeontwerpers John Galliano, Alexander McQueen and Karl Lagerfeld hun collecties op haar stijl gebaseerd.

Zie je morgen :)