Bacchante by Élisabeth Vigee Le Brun - 1785 - 73,3 x 59,4 cm Bacchante by Élisabeth Vigee Le Brun - 1785 - 73,3 x 59,4 cm

Bacchante

Olieverf op canvas • 73,3 x 59,4 cm
  • Élisabeth Vigee Le Brun - 16 april 1755 - 30 maart 1842 Élisabeth Vigee Le Brun 1785

Het schilderij van vandaag presenteren we met dank aan The Clark :). Vanzelfsprekend gaan we verder met onze viering van de Women's History Month!

Élisabeth Louise Vigée-Lebrun was een gewilde portrettist bij de Europese aristocratie eind 17e- , begin 18e- eeuw. Hoewel dit schilderij de titel Bacchante draagt, zou het ook een portret in vermomming kunnen zijn. Het was in die tijd niet ongebruikelijk voor modieuze dames om hun portret te laten schilderen als waren zij mythologische figuren, zoals sibillen, muzen of nimfen van Bacchus, de god van de wijn.

De bacchante in dit schilderij werd wel in verband gebracht met de gevierde schoonheid Emma Hamilton, maîtresse van de Engelse zeeheld Nelson. Lady Hamilton was in verschillende gedaanten geschilderd door de Engelse kunstenaar George Romney en door Vigée-Lebrun, hoewel Vigée-Lebrun naar het schijnt Lady Hamilton nooit daadwerkelijk ontmoette. Dat gebeurde pas vijf jaar nadat zij dit portret had vervaardigd. Op basis daarvan werd gesuggereerd dat andere vrouwen voor dit werk hebben geposeerd, bijvoorbeeld de Franse actrice Molé Reymond. Dit portret vertoont een opmerkelijke gelijkenis met andere portretten die Vigée-Lebrun later rond 1780 van deze actrice maakte. Maar misschien is dit schilderij ook helemaal geen portret. Voorstellingen van mythologische of pseudo-mythologische personen -waarvan sommige zeer erotisch- waren vrij algemeen in het Frankrijk van de 18e-eeuw.

Vigée-Lebrun werd aan het begin van haar carrièrre aangemoedigd door de schilder Joseph Vernet. En toen ze 21 was, had ze haar eerste koninklijke opdracht al binnengehaald. De portretten die Vigée-Lebrun voor de het uitbreken van de Franse revolutie schilderde, vooral die van vrouwen, roepen het beeld op van de verfijnde informaliteit van het Franse aristocratische bestaan.

Aangezien zij een gunstelinge was van Marie Antoinette, verliet zij Frankrijk kort na de uitbraak van de Franse revolutie om gedurende 12 jaar van het ene Europese land naar het andere te verhuizen. Ze woonde achtereenvolgens in Turijn, Praag, Sint Petersburg, Berlijn en Londen, om vervolgens in 1805 terug te keren naar Frankrijk.

PS Bekijk hier meer van Élisabeth Vigée-Lebrun en de vrouwen die zij portretteerde.