Rue Halevy, een blik vanaf de zesde verdieping

In veel van zijn Parijse stadstaferelen stelde Gustave Caillebotte het raam centraal. Voor hem werkte het als een psychologische drempel- een visuele grens, tussen de persoonlijke, beschermde ruimte van de eigen huiskamer en de anonieme wereld van de straat. Hier maakt het standpunt van de toeschouwer op het balkon het stedelijke panorama tot het enige onderwerp van het schilderij. De ongebruikelijk hoge kijkhoek maakt dat de beschouwer visueel de diepte in wordt getrokken, hetgeen nog wordt versterkt door de steil gehoekte venstersponning aan de linkerkant. Alleen dat laatste element geeft een verbinding aan met de binnenruimte erachter. Het midden van de compositie wordt gedomineerd door de verticaal oplopende rue Halévy naar de Opéra Garnier. In dikke kwaststeken als een plat, lichtgekleurd vlak weergegeven, wordt de straat slechts onderbroken door vage vormen van voetgangers en voertuigen. Zowel het perspectief als de vaagheid van het beeld doen denken aan het schilderij Boulevard des Capucines van Claude Monet (zoek het maar eens op in ons archief), dat Caillebotte zeker kende en dat hij misschien al had gezien op de eerste impressionistententoonstelling in 1874. In 1880 verhuisde Caillebotte naar een appartement in het huizenblok aan de rechterkant.

Gustave Caillebotte was een verbazingwekkende schilder en een van de minst bekende impressionisten. Als je meer over hem te weten wilt komen, raadpleeg dan onze Mega-Impressionism Course. :)

PS Hier kun je nog een blik werpen op door Caillebotte geschilderde troosteloze Parijse daken. Maar wees voorzichtig, het kan daar frisjes zijn.