Groene korenvelden, Auvers

Oké, als je niet van groene schilderijen houdt, stap vandaag dan over op een ander kunstwerk!

In mei 1889, na een periode van geestesziekte, liet Van Gogh zich vrijwillig opnemen in de inrichting Saint-Paul-de-Mausole in Saint-Rémy. Een jaar later, op zoek naar verandering en een nieuwe start, verhuisde hij naar Auvers-sur-Oise, een dorp net ten noorden van Parijs. Hij zou daar twee maanden blijven en een buitengewoon oeuvre produceren voordat hij in juli 1890 zelfmoord pleegde.

Groene korenvelden, Auvers, dat is geschilderd tijdens deze laatste maanden, weerspiegelt Van Goghs hernieuwde verbondenheid met het noordelijke platteland. In Auvers richtte hij zijn aandacht op de romaanse kerk, het stadhuis en de huisjes met rieten daken, maar hij creëerde ook verschillende landschappen zonder expliciete verhaallijn. Dit schilderij is zo'n 'puur' landschap: geen figuren, geen gebouwen – alleen veld, weg en lucht. Het gras kabbelt in de wind, geschilderd in vloeiende streken van groen en blauw, onderbroken door flitsen van gele bloesems. Twee derde van de compositie is gewijd aan het levendige korenveld, waarmee de natuur in beweging wordt vastgelegd.

Voor Van Gogh was de verhuizing naar het noorden een soort thuiskomen. De vlammende, verzadigde tinten van het zuiden maakten plaats voor koelere, meer kalmerende tinten. In het schilderij van vandaag bezielt zijn energieke penseelvoering het oppervlak met ritmische beweging, vooral waar het veld de weg en de lucht raakt – een punt van ijle verstilling in een verder wervelende compositie. Boven hem draaien de wolken in zachte turbulentie, een echo van de dynamiek beneden. Het is zo kalm en vitaal!

PS Maak een reis langs 5 iconische natuurschilderijen van Van Gogh! Zijn ze niet spectaculair?